Vrouw in duplo

Ik heb een dubbelganger. Ze woont op De Worp, hemelsbreed zo'n zeven kilometer hier vandaan. Ik ken haar niet. Maar ik weet dat ze bestaat omdat er veel mensen in Deventer zijn die haar kennen en mij niet. En die mij dan zien en denken dat ik haar ben. En dan dichterbij komen en zien dat ik haar niet ben. En dan verbaasd kijken. Of lachen. Eerst dacht ik dat ik een foute bril had. Of dat er iets uit mijn neus hing. Toen kwam ik hier vlakbij huis een man tegen die tegen mij begon te praten. In plat Deventers. Pas toen ik drie keer had gezegd dat ik echt Ina was en niemand anders, en dat in Hooghollands, hield hij op mij te overtuigen dat ik Truus was. Of Petra. Of Moniek. Hij heeft toen een naam genoemd, die ik helaas weer ben vergeten. 'Maar kom je niet van De Worp weg?' was zijn laatste poging.
Vanmorgen had ik het weer. Een zeventiger met een fiets aan de hand kwam mij op de nog rustige markt tegemoet. Klaar om te groeten. Gezien zijn leeftijd dacht ik dat een koorgenoot op mij af kwam, maar nee, ik kende hem echt niet. Hij leek zelfs niet op iemand die ik ken. De man keek, en keek nog eens, en ging in het voorbijgaan zelfs licht door de knieën om mij recht in de ogen te kunnen zien. Vast expres niet zachtjes mompelde hij "Prfhg! Nou, dan niet!!". Arme Truus.


(Afbeelding: Wim Zurné, Twee vrouwen)