He ho

Ik heb nog niet eerder in een etalage gelegen. Het ligt onverwacht comfortabel. Ondanks de drukte van de zaterdag en de vele blikken die op mij zijn gericht probeer ik de helende werking van de wijsheid tot mij door te laten dringen. Ik lig immers gestrekt op de aanjezelfwerkdivan van de Deventer kunstenaar Marianne de Bakker. De divan is bedekt door een sprei van honderden boeken met titels als De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, Wees blij dat het leven geen zin heeft en Niet morgen maar nu. Dat laatste was precies de aansporing die ik nodig had toen ik nog aarzelde voor de ruit van de boekhandel. Het kunstwerk staat er nu veertien dagen tentoongesteld en het heeft geen haartje gescheeld of voor de zoveelste keer zou ik niet hebben gedurfd wat van De Bakker gewoon mag: voorzichtig neervlijen. Niet morgen maar nu las ik hardop, gaf de tas met marktaankopen in bewaring aan mijn zoon en zakte op het bed neer.
Twee boekverkopers maken aanstalten om achter de verkoopbalie vandaan te komen. Net op tijd herinneren ze zich waarschijnlijk dat op hun site te lezen is dat je welkom bent, ook op dit bed. Ik probeer mijn zoon te negeren die de appels, broccoli, kaas en bloemen naar de kinderleeshoek schuift en krampachtig probeert niet bij mij te horen.
Via al mijn poriën zal wijsheid tot in het diepst van mij doordringen, uitgestald als ik lig op boeken die zingeving ademen. Onmiddellijk verschuiven mijn normale zaterdagse hersenspinsels naar de achtergrond. Niet langer maak ik me druk over het menu van de zondag of de gang naar de sportschool. Hier lig ik en hier lig ik goed.
Frisse gedachten maken zich van me meester. Zou niet een ieder dit gegund moeten worden, aanjezelfwerken terwijl je horizontaal mag, toch één van de meest geliefde houdingen van de mens? Ik stel me George Bush voor die fantasierijker en creatiever opstaat na een nachtje op De wereld volgens Garp. Jacques Chirac zorgt vast met meer liefde voor zijn nation als Madame Bovary een nacht zijn bed heeft gedeeld. En Wijffels met de onderhandelaars rondom het nieuwe kabinet? Als zij naast een vaste vergadertafel nu ook eens een divan meeslepen? Liggend op Zeven jongens en een oude schuit komen ze vast tot heldhaftige daden. En hun werk krijgt inhoud, induttend op Sneeuwwitje en de zeven dwergen. In een droom vliegt het motto van Balkenende IV binnen. He ho, he ho, je krijgt het niet cadeau.
Niets te verliezen maar toch bang begint ongemakkelijk in mijn rug te prikken. Ik scharrel zoon en tas bijeen en verlaat de zaak. Ik moet een verkwikte indruk maken. Wanneer ik nog even door het raam naar binnen kijk zie ik dat het bed alweer bezet is.