Ik moet niks

Het allerbeste idee van dit jaar was om nog maar 32 uur te gaan werken. Een eindeloze donderdag strekt zich voor me uit. De lijst met dingen om te kunnen doen is ellenlang. De lijst met dingen die móeten helaas ook. De kerstboom heet J. gisteren al afgetuigd (dank!). Ik heb zojuist de kerstkaarten opgestapeld. En een lijstje gemaakt van mensen die ik zeker terug wil schrijven. De oven en de koelkast zijn uitgeruimd; die gaan straks met de mannen mee die de nieuwe koelkast komen brengen. Ach, wat jammer, dat maakt het niet meer mogelijk vandaag te gaan sporten.

De jongste is semi-vrijwillig in bad geweest, de oudste staat weer eens onder de lat. Als ik nu boodschappen doe vóór de koelkast dan zit ik niet de hele middag op niks te wachten. O, ik zal wel moeten, want ze zullen betaald moeten worden en dat moet cash. Zie dat maar eens in grote hoeveelheden uit een muur te halen. Ben ik al dagen mee bezig. De stofzuiger staat op scherp en de dweil popelt: zodra de te ruimen apparaten van de vloer zijn gelicht, moet er geboend worden.

Volgende week donderdag is een windstille koude dag. De kinderen zijn weer naar school. Er is 's nachts een dik pak sneeuw gevallen. Dan stap ik in de nieuwjaarskaart van Marleen en Norm en loop ik uren door het bos.

P.S. Wat een bizar fenomeen dat juist een blog met de titel 'ik moet niks' weigert om de eerste dertig seconden de titel te laten zien. Mijn vingers jeuken al om een nieuw blogje te maken of de bug in deze posting zit of ergens bovenaan het scherm. Maar nu eerst boodschappen doen.