woensdag 15 oktober 2008

Het kleurt ook beter bij mijn jas

’s Ochtends bij binnenkomst en het uurtje na de lunch is de verlichting blauw. Een koele, wat scherpe kleur, die zorgt voor een heldere schaduw van het beeldscherm op het bureau. We worden er alert van, onze biologische klok tikt ‘Ac-tie, ac-tie’. Het schakelt onze klokken ook gelijk. Mijn collega’s en ik worden tegelijk wakker en krijgen tegelijk zin in resultaten boeken, in concrete afspraken maken, in snel to the point komen.
Later op de morgen en in de middag verkleuren de lampen langzaam maar zeker naar rood. Naar warm, sfeervol rood. Het miezert buiten en we krijgen zin in warme chocolademelk. We zijn dankbaar dat we mogen samenwerken, sturen onze projecten ‘op relatie’, en we durven buiten de vaste kaders te kijken.
Om ons niet het gevoel overgeleverd te zijn aan de machinerieën, laat staan dat we vermoeden dat we gemanipuleerd worden, hangt in elke werkkamer een bedieningskastje. De temperatuur kan omhoog en omlaag, de lampen kunnen uit – tot we bewegen, dan plingen ze weer aan – en naar believen roder of blauwer afgesteld worden. Er gaan dagen voorbij dat ik er niet bij stilsta, bij de hedendaagse kantoorfilosofie die maar niet paars wil worden. Vandaag bracht mijn huidige Amerikaanse trein-leesvoer me ertoe de dag te beginnen met een koffie uit het grand café. Op de achtste etage kies ik een werkhokje en schuif de lamp geheel op rood. Na twintig minuten naar het kanaal staren komt de vraag in mij op: schoof ik de lamp op rood, omdat ik nog geen zin heb in resultaten, of zoek ik de zingeving buiten, omdat de lamp het wil?
 

blogger templates | Make Money Online