donderdag 8 februari 2007

Op de zeepkist (2)

De canon

Met Wim de Bie ben ik een groot fan van de canon. Beluister zijn
canon van de uil en je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Canon zingen is louterend, gezellig en eindigt altijd met een lach op het gezicht. Leuk, hoor, die cursussen jongleren en met de afdeling op survival, maar een canon zingen is zoveel simpeler en net zo effectief.

Dus sta je binnenkort in de file? Onder de douche in de sauna? Of verloopt het natafelen niet zo gezellig als gehoopt? Zing 'ns een canon!

Als
ervaren koorlid heb ik al menig canon mogen zingen. 't Is namelijk ook een ideale manier om de stem te warmen en een muzikaal technisch dingetje onder de knie te krijgen. Zoals de syncope of het subito piano of lijnen zingen naast staccato.

Op drie. Zing mee met
Brigitte Kaandorp (druk op klik)

Heut kommt der Hans nach Haus,
Freut sich die Lies'.
Ob er aber über Oberammergau
Oder ob er über Unterammergau
Oder ob er überhaupt nicht kommt
Ist nicht gewiß.

Op twee. Een heerlijke vrolijke, vooral in de derde regel, mij ooit geleerd door
Harold Lenselink. Ik heb wel al die jaren ghost of town gezongen, sorry Harold.

Have you seen the ghost of John?
Long white bones and the rest all gone
Oh-oh-oh-oh-oh-oh-oh
Wouldn't you be chilly with no skin on?

En met stip op 1. Vanwege de muziek, zeker. Maar ook om de tekst. Zoeken naar de toverspreuk maakt het leven toch waard om te leven?

Schläft ein Lied in allen Dingen,
Die da träumen fort und fort.
Und die Welt hebt an zu singen,
Triffst du nur das Zauberwort.

9 opmerkingen:

maup zei

Uitstekende oproep. Wij zongen altijd canons tijdens de afwas. Een paar jaar terug ontmoette ik op een wandelvakantie een nu vriendin, wij liepen kanon zingend de paden op, etc.

Favorieten? Lastig.
Tod ist ein langer Schlaf.
Schlaf ist ein kurzer, kurzer Tod,
der lindert nur, doch jener tilgt dir jede Not.
Tod ist ein langer Schlaf.


Signor Abbata moet natuurlijk ook mee doen. Als de zwaan zingt, erg mooi ook. C-A-F-F-E-E, trink nicht soviel Kaffee, kun je leuk quodlibetten met ... weet ik even niet.
En, en, en.

maup zei

Oh ja, en ik zing altijd the ghost of Tom en ook iets anders in de tweede regel. Er zijn vast meer varianten.

Ina zei

Ach, ja! Signor abbata, prachtig. En natuurlijk mijn allereerste, Alles ist Eitel. En het (ook al duitse, heel moeilijk) Was sagt die alte Hehnne? Die koffiemuzelman heb ik in de brugklas geleerd, herinner ik me. De zwaan ken ik niet, ga ik opzoeken. En ... en ...
everytime you need a calypso etc.
En ... En ...

Elsje zei

Ik heb van die Ghost (bij mij heettie Tom, what's in a name) geleerd op een managementcursus, leuk, binnen drie minuten een prachtig vrouwenkoortje aan zet! Deze canon ook aan de kinderen trachten te leren, maar die vinden 'm nog wel moeilijk...
Favoriet hier in huis is de onsterfelijke:

Hee daar, is er iemand thuis
Woont er soms een tovenaar in deze kluis
Tovenaar, doe open!

Fijne canon om in drie partijen te zingen!
Daarnaast komt uit de familie van Sjaak ook nog een Deense (Jonna weet vast wel of de tekst klopt):

Rosen fra Fyn
Rosen fra Fyn
Rosen fra Fyhyhyhyn
Rosen fra Fyn

(de jongste spruit begint spontaan te zingen nu!)

En natuurlijk Le coq est mort! Oftewel in het Nederlands

De haan is dood, de haan is dood
De haan is dood, de haan is dood
Nu zingt hij niet meer:
Kokodi, kokoda
Nu zingt hij niet meer:
Kokodi, kokoda
Kokokoko kokokokodi kokoda
Kokokoko kokokokodi kokoda

Zo, dat is even mijn eerste ingeving!

Ina zei

Rosen fra Fyn! Ik weid er nog wel eens een apart blogje aan. Het was mijn liedje voor baby Stach. Ik denk dat ik het een keer of 8.000 gezongen heb. Vier jaar lang, tien keer per dag gemiddeld. Got im Himmel, da's bijna 15.000 keer.

Anoniem zei

Zingen is altijd feest. Die van Brigritte ga ik eens voorstellen aan het vrouwenkoor. Dat moet geweldig zijn !

Jan van Coeverden zei

Het laatste canon is, zo leerde mij nazoeking, een gedicht van Joseph Freiherr von Eichendorff, onder de titel "Wünschelrute". De pen als wichelroede om met behulp van het lied de droom aan dingen te ontlokken. Ik kan me het vers niet van mijn middelbare-school-duits herinneren maar het wordt niet alleen als een canon gezongen maar behoort ook tot het kanon van de duitse literatuur aldus de wikipedia. Een dubbele canon, dat moet wel Duits zijn. De context is de wat zweverige romantiek maar zonder die wetenschap een krachtig beeld. Onze buren zijn er niet voor niets gek op. (het aantal zoekhits is enorm)

Ina zei

Leuk, zoveel reacties als juist canons oproepen. Ik heb er sinds ik dit blogje schreef ook last van: canonopvliegers. Wat zijn er veel. En wat zijn er veel mooi.

@Jan: Dat Von Eichendorff die regels gedicht heeft, wist ik inmiddels. Dat van die wichelroede vind ik weer wat jammer, te zweverig voor mij. Inderdaad, sommige wetenschap mag ongeweten blijven.

RoosjeRoosje zei

Wij zongen vroeger thuis veel canons, bijvoorbeeld:

De bezem, de bezem / De uil zat in de olme / Vrolijke musici blijven bestaan / Brand in Mokum / en ‘s ochtends vroeg zong mij moeder: Ontwaak ontwaak, de morgen breekt aan.

De bladmuziek en de muziek van deze canons is terug te vinden op:
http://www.kinderliedjes.overtuin.net/muziek_canons.html

Ik heb nog gezongen bij Harold Lenselink, bij het Usko, maar de canon over de ghost ken ik niet...

 

blogger templates | Make Money Online