Een eerste keer

Weer helemaal geïnspireerd en met talloze schrijfplannen verliet ik vanavond de schrijfles in het 020-dorpje. Leuk, zo in het hoofd leven, maar niet slim, want de blaas was al goed vol, en ik moest nog een eindje. De trein werd stipt gehaald. Ten onrechte veronderstelde ik dat er in een dubbeldekker geen wc is, anders had ik de vriendelijke kroepoek etende vrouw bij mij in het vierzitje willen vragen even op mijn tassen te letten. Plots bedacht ik de huiswerkopdracht: beschrijf een eerste keer.
Urineren op het P&R-terrein van Weesp, dat had ik nog nooit gedaan! Had ik nou ooit maar dat plaskokertje gekocht, maar nee, het zou gewoon op de hurken moeten gebeuren. Vanmiddag had ik mijn groene monster (achteruit, jawel, ik doe het tegenwoordig!) op de bomvolle parkeerplaats gezet; nu stonden er maar een stuk of veertig over het grote terrein verspreid. Mijn auto stond natuurlijk pal onder een lantarenpaal. Ik gaf de enige andere die uit de trein naar zijn auto liep een voorsprongetje, gooide als een haas mijn tassen in de auto, vergat niet de deur op slot te doen, en hurkte tussen een grijze opel astra en een zwarte volkswagen golf. In de zes seconden die het me kostte fantaseerde ik nog wel dat in de beslagen auto's mensen zouden zitten en dat ik vanaf het perron te zien was. Opgelucht terug bij de auto nam ik de tijd de ramen te zemen, de TomTom te instrueren en een audioboek uit te pakken.
Net toen ik wilde starten kwam de man die zoëven vlak voor me liep, voorbij rijden. Ik constateerde a) dat ik niet meer aan hem gedacht had en b) dat hij er vrij lang over gedaan had in te stappen en weg te rijden. Dus of zijn auto stond echt heel heel ver op het terrein, of hij moest ook zemen en knopjes drukken en een audioboek uitpakken en deed daar langer over dan ik, of hij had mij mijn ding zien doen en even gewacht met wegrijden, omdat ik anders door zou hebben dat hij mij gezien had.
Dat je als mens regelmatig afvalstoffen moet lozen snap ik nog, maar wie legt mij de medemens uit?