Fluiten in het donkerEen volkssport die in de vergetelheid dreigt te raken. En da's te jammer. Fluiten is gezond. Fluiten is vrolijk. De voordelen zijn talloze: het oefent de gezichtsspieren en het schoont de longen. Een geoefend fluiter gebruikt daarbij de buikspieren, die daarmee ook spelenderwijs getraind worden.
Het brengt bovendien sfeer en gezelligheid op straat. Je kunt je beperken tot het thuisfluiten, maar juist in de open lucht, in dan weer in het bijzonder in het donker, geeft het zo'n mooie extra sfeer.
Het aangename is dat váls fluiten bijzonder moeilijk is. En daarmee is het ook heel geschikt om te zorgen dat je zuiver zingt. Denk ik een melodie te kennen? Dan eerst even de fluit-check.
De magie van fluiten is groot. Onze oudste deed ooit de ronde op de camping met de tekst: "Hallo. Ik ben Stach. Ik ben vier. Ik kan fluiten." Hij zal niet de enige zijn die zich het moment nog herinnert dat het - eindelijk - lukte, muziek maken met alleen je mond.
In de jaren vijftig fietste mijn moeder over de Scheveningseweg, de altpartij uit een Bachkoraal fluitend. Achter haar viel een mijnheer in. Met de tenorpartij. Dat zal die mijnheer gedaan hebben omdat hij herkende wat mijn moeder floot en het leuk vond zijn eigen kennis tentoon te fiedelen, maar zeker ook om nog een andere reden. Fluiten stelt gerust. Vlak achter iemand lopen of fietsen is onaangenaam voor de voorste. Een goede opvoeding leert ons dan ook dat te laten, zeker als je je achter een vrouw bevindt. Maar als het toch eens voorkomt, fluit dan een liedje. En als er al een dreiging van je uitging, is die - fuut - verdwenen.
Vandaag is de perfecte dag de heilzame werking van fluiten in het donker eens uit te proberen. Vijf minuten geen energie gebruiken. Met dat idee is de l'alliance pour la planète gekomen. Vanavond is het ook in Nederland in veel woningen donker en rustig tussen vijf voor acht en acht uur. Ik ga buiten lopen fluiten. Wat zal dat een energie geven.
1 opmerking:
Via de mail reageerde iemand:
Fluiten was vroeger bij ons thuis een vertrouwd en misschien ook wel veilig geluid. Er stond altijd klassieke muziek op en mijn vader floot alles mee, of het nu de vier jaargetijden van Vivaldi waren of een sonate van Bach, hij floot en dat daagde mij als kind uit om het ook mee te doen.
Ik kan het nog steeds niet laten bij klassieke muziek en het is inderdaad ontspannend.
In Amerika, zag ik ergens vorig jaar op TV, zijn hele (internationale) fluitconcoursen en daar won toen notabene een Nederlander van wie ik de naam natuurlijk vergeten ben.
Een reactie posten