Janus

Hij is een man met twee gezichten. Met het ene gezicht oogt hij vriendelijk. Met het andere nors. Met het vriendelijke gezicht komen de mensen naar hem toe. “Ach, wilt u die fles uit dat hoge schap voor mij pakken?” “Gaat dit gedeelte naar Rotterdam?” Dan kan hij mensen helpen en dat vindt hij aangenaam. Met het vriendelijke gezicht lijkt hij soms onzichtbaar. Dan gaan de vervelende klussen op het werk naar hem toe. Lopen mensen de lift in, terwijl hij er nog uit wil.
Met zijn norse gezicht heeft hij kleine aanvaringen. Dan botst er iemand met het winkelwagentje tegen de zijne zonder sorry te zeggen. En roept een man op straat met piercings en tattoo’s “Heb ik wat van je an?”. Hij wordt met zijn norse gezicht soms juist met rust gelaten. Er komen geen mensen naast hem zitten in de trein. Op straat wordt niet gevraagd of hij van wereldvrede houdt. Dat vindt hij ook aangenaam.
De man weet niet waarom hij soms aangename dagen heeft en soms nare. Maar dat komt dus door die twee gezichten.