Sinds onze Stach onder de lat staat heb ik er een nieuw zwak bij: de keeper. Decennia lang heb ik eerlijk gezegd deze aparteling enigszins genegeerd. Okay, hij was wel eens nodig en sommige hadden stoere verhalen over meeuwen die uit de lucht werden geschoten, maar mijn liefde lag toch altijd meer in de voorhoede. Maar als je eigen F-je onder de lat belandt en die hele grote harde ballen op zich af moet zien komen, dan piep je als voetballiefhebber-cum-moeder wel een nieuw liedje.
D1 mag wekelijks op zijn elfde man rekenen. Hij is geen reus, geen supermeevoetballer en uittrappen gaat ook wel eens misperig, maar dat maakt hij toch maar goed met prima positiespel, gedurfd uitkomen en warm relatiebeheer met de verdediging.
Vanmorgen mochten 'we' naar Dronten. Daar bleek heel wat op het spel te staan. De plaatselijken hopen nog op promotie naar de topklasse, dus moest er van de lager geplaatste 'boeren' even gewonnen worden. Ze kwamen beter uit de startblokken dan wij, het moet gezegd. De scheidsrechter bleek niet opgewassen tegen de druk en floot een werkelijk abominabele partij. Onze trainer ontsnapte maar nét aan het lot de wedstrijd vanaf te tribune verder te moeten beschreeuwen, getergd als hij werd door de thuisfluiter.
En toen ook nog een penalty tegen. Ach, je kon 'm geven, laten we de man in het zwart daarin dan maar gelijk geven. En toen? En toen? Toen stopte mijn zoon de penalty.
Het mooist was de reactie van de coach, zijn vuisten al een half uur stevig gebald in een poging niet teveel tegen de scheids tekeer te gaan. "Stach!! Doe normaal man!!!"
3 opmerkingen:
Een trotse ouder, in dit geval de moeder; daar kijken leiders nou weer graag naar! Heeft Jeroen geen foto van de redding gemaakt? En Stach was even Koning van Schalkhaar.
Haha, dezelfde reactie heb ik afgelopen week aan Mieke's zoveelste 10 gegeven. Gelukkig maakte zij het een uurtje later gelijk weer goed door voor het eerst een onvoldoende door te sms-en. Gelijk ook een echte (een 3,9) :-\
Een reactie posten