Na de sherry

Mijn moeder dronk iedereen avond één glaasje sherry uit een grote groene fles. Er ging minstens anderhalve liter in, misschien wel twee. Bomvormig waren ze, met een onhandig klein glazen oortje aan de hals. We hadden een bruine, open trap in de kamer. Onder de trap was de bewaarplaats voor de bescheiden drankvoorraad.
Wanneer de fles leeg was halveerde mijn moeder het groene gevaarte. Eerst weekte ze de etiketten eraf. Dan drenkte ze een wollen draad in spiritus en bond die strak om de fles. Ze stak de draad aan en dompelde dan de fles, zodra het vuur gedoofd was, in een emmer koud water. Het idee was dat het glas schrok en langs de draad doormidden brak. Dat ging meestal goed. De bovenste helft ging alsnog naar de glasbak. De onderste helft werd bloembakje.