Op de zeepkist (5)

Herlezen

Of je nu een grote of een kleine lezer bent, een vakantieman of een iedere-dag-letter-vreter, een ik-zou-er-meer-tijd-voor-willen-hebben-type of een sufferdjesspeller, ieder van ons heeft prachtige herinneringen aan dat boek uit onze jeugd. Zeker nu we ook met televisieprogramma’s en voedsel weer helemaal retro gaan, is het eenvoudig het gesprek tijdens een induttende verjaardag op het mooiste boek van vroeger te brengen. Die blijkt iedereen wel te hebben. En dan begint het feest der herkenning. Zeker mensen met wie je geslacht, leeftijd en/of zuil gemeen hebt, komen nog wel eens met een titel die je zelf al tijden vergeten was.

Ik ben een herlezer. En dat kan ik iedereen aanraden. Herlezen is nog meer ontspannend dan voor het eerst lezen. En ideaal voor de momenten dat er even geen nieuwe indrukken meer bíj hoeven. Bovendien kan de opkomende depressie er mee worden weggehuild. Want het zijn – en naar ik vermoed niet alleen bij mij – vooral de tranen-met-tuiten-boeken die ik nog eens en nog eens lees.
Herlezen kan van kaft tot kaft, maar kan ook middenin beginnen. Herlezen kan staand, bij de boekenkast, zittend, tijdens een toiletbezoekje, maar ook voor langer, met zakdoekjes in de buurt, in bed of op de bank.
Zat u vanmorgen in de trein tussen Deventer en Utrecht en zag u vrouw met rode ogen steeds dieper over haar boek buigen? Dat waren De Katjangs en ik.

Mijn herlees top acht:

• Max de Lange – Praamsma. Favoriet: Nog is het lente voor Goud-Elsje.
• Sanne van Havelte. Favorieten: Hun Geheim en Voorspel in Florence.
• J.B. Schuil. Die waarin voetbal zo’n prominente rol speelt. Eddy Loomans en Tom Reedijk, de befaamde linkervleugel van het Nederlands elftal, wie kent ze niet? Daarom nummer één: Hoe de Katjangs op de kostschool van Buikie kwamen.
• Thea Beckman. Kruistocht in Spijkerbroek. Dit boek is me heilig en gris ik zeker mee, als ik tijdens de brand nog tijd heb langs zolder te hollen.
• Pride and Prejudice, van Jane Austen. Om aan jezelf voor te lezen.
• Reis door de Nacht, van Anne de Vries. Het derde deel sla ik soms over, daarin gaat echt alles mis.
• Oorlogswinter, van Jan Terlouw. Nog steeds heb ik in jong bos de neiging ‘Michieltje’ te spelen.
• Fenna Feenstra schreef drie draken van boeken, werkelijk. Nelleke’s opvoeding, Maar die vlag verlaten nooit, en Terug in het Vaderland. Vooral het eerste boek, waarin de wees Nelleke door de vriend van haar broer begeleid wordt naar volwassenheid en ze uiteindelijk natuurlijk zijn vrouw wordt. Snikken.