Smeer het maar in je haar

"Niet het chagrijn, de kwaadheid, de ergernissen, niet de grote levensvragen, de belangrijke geschillen." Zo introduceer ik deze weblog. En dus praat ik hier niet over de reorganisatie op mijn werk. Omdat ik daar hilarisch anecdotisch over kan doen. Of levensmoed uit kan tappen. Of geniet van creatievelingen. Maar het zal toch altijd een vleugje stemming weergeven van dat wat ik nou net niet hier wil delen.
Maar nu ik er toch over begonnen ben ... Ik heb nog een baan in 2007. En dat voelt toch als mooi meegenomen. Ik sluit zelfs niet uit dat het een hele leuke baan kan worden. Ik las de kranten dit weekend in ieder geval al een stuk geïnspireerder en identificeerde me zelfs met Joska van Vuure, de Deventenaar die zich diversionist noemt. Het zal me niet snel te dol worden.
Ik ben behept met een dosis empathie waar Klaas Vaak zelden tegenop gewassen is. Want ik heb dan wel werk, maar een hoop collega's hebben een 'nee' of een 'dit niet' te horen gekregen. En dus vertaalde mijn persoonlijke opluchting zich niet in een droomloze slaap, maar heb ik de nacht weer eens half wakend en druk dromend doorgebracht. Ruzie gemaakt met de hoogste baas over koffiemijnheren die hun werk niet snel genoeg deden en een Lief die een collega toespuugde hoezeer ik leed op weg naar excellente klantgerichtheid. Ach ja, de balsem van de nacht; ik geef het graag cadeau.
Tijd voor even iets heel anders. En dus stond ik op met maar één dwingende gedachte: het haar moest geverfd! En dat mocht best rigoreus. Na twee uur was ik alweer wat minder moedig en kwam met een weliswaar felgekleurd doosje uit de drogist, maar wel met spul dat er na 6 à 8 wasbeurten weer uit is. En daarom ben ik - twee bedorven handdoeken en heftig gepoets op het keramiek van bad en wasbak later - in het trotse bezit van een aubergine kop met krullen.
Ik krijg het gelijk een stuk rustiger: de jongste wil nu zeker niet meer dat ik hem naar school breng en de oudste suggereerde me tot de kerst binnen te blijven.