Geniet het goede ten dage des voorspoeds

Klaas de Vries was te gast bij Met het oog op morgen. Het was een paar dagen voor de tweedekamerverkiezingen. Klaas wist al - en wij met hem - dat hij niet meer verkiesbaar was. Maar nog meningen genoeg en dus een prettige gast. Ik stond in de file op de A1 op een woensdag na mijn onvolprezen cursus. Een geluksmoment. In mijn, toen nog gehuurde, bolide, in het donker, flesje water, herinnering aan fijne avond, vol ideeën om te schrijven. En vrouw van de wereld, vanzelf, zo op weg naar huis, waar ik, als altijd, warm verwacht werd. Klaas had zijn eigen muziek mee mogen brengen. Onaangekondigd klonk een nummer dat me zo heerlijk in de oren klonk dat ik al na een halve minuut mezelf commandeerde: Naar de aftiteling luisteren! Onthouden!! Toen Klaas mocht vertellen wie er zong, begreep ik waarom ik voor het eerst van mijn leven aangetrokken was door een jazz-nummer (Nee, da's gelogen. Ik houd ook van Porgie & Bess. De tweede keer, dan.) Wie zong er namelijk? De door mij al zo lang gewaardeerde Dame (spreek uit: deem) Kiri te Kanawa.
Ik ging op zoek en vond de CD waarop dit en nog veertien andere jazzklassiekers staan. Klassiekers, dat zegt manlief. Ik wist natuurlijk niet dat het klassiekers waren. En hoe klinkt het thuis, met het licht aan, met de agenda vol? Ach. Anders.