Toen ik gisteren een stukje mee mocht in de comfortabele IC 146, die in de vroege ochtend uit Hannover was vertrokken, viel mijn oog op een achtergebleven reserveringskaartje in de daarvoor bestemde hardplastic houdertjes die aan elk raam kleven. Verder waren alle houdertjes in het rijtuig leeg. Ik filosofeerde wat over overbodigheid van dergelijke zaken in het digitale tijdperk en dat het je baan toch maar zal zijn: die kaartjes inschuiven en verwijderen. Toen stond ik op om het kaartje van wat dichterbij te bekijken.
Op dinsdag 11 mei 2004 reisde iemand van Lyon Part Dieu naar Strasbourg. Een reis van ruim 4,5 uur in de snelste trein; een reservering zeker waard. Zat dit kaartje er al tweeëneenhalf jaar en ben ik echt de eerste die het eruit haalt? Ik krijg net als Brigitte Kaandorp bij Sonja van Veen geen antwoord op mijn vragen. Wie? Waarom? Waarom dit kaartje nog hier?
Geef gerust betekenis aan de nieuwe functie van het stukje papier van 10x3 centimeter; het dient als bladwijzer in de nieuwste roman van Clare Dudman, 98 reasons for being.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten