Sorry, mamma, de puzzel gaat nu toch de afvalbak in.
(Of om, geheel in de onvermijdelijke ban van de top 2000,
met Bonnie Tyler te spreken: Every now and then I fall apart.)
Ina deelt hier niet het chagrijn, noch de kwaadheid, de ergernissen, niet de grote levensvragen, de belangrijke geschillen. Dit is de plek voor de honderd kleine feestjes, de kicks voor niks, het alledaags genieten. En ze probeert haar fictiepen, al dan niet bewust, meer of minder literair.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten