Zielsverwantschap (2)

Een nieuwe baan brengt nieuwe collega's. Best eng en onnatuurlijk, zulke eerste weken. Hier 'ns een praatje, daar een grapje proberen, foute moppen aanhoren, heel veel taart: ook het sociale deel van het werkleven moet beproefd. En dat kost in het begin net zoveel hoofdbrekens als de nieuwe inhoud en de eigenaardigheden van eens een andere organisatie. Na een week of zes krijgt de omgeving langzaam kleur en relief. En ik durf opgelucht te ademen: hier ga ik in ieder geval niet ongelukkig worden.
Gisteren een onverwacht joepiemomentje. Een kletsje over de ideale kameropstelling met vele bureaus deed een collega een zin gebruiken met de tekst in het midden erin. Als Pavlov zelf deed ik wat ik thuis altijd doe. Ik fronsde en declameerde "In het midden??". Jeroen en ik roepen dit al jaren. Het is afkomstig uit een radiocommercial van Bose van zeker twintig jaar terug. En het gaat verder! Helemaal compleet is de Pavlovreactie als volgt: "In het midden?? Wat een onzin!!" Ik hoefde het tweede deel niet te citeren, dat deed collega A. Gezamenlijke gekte, wat een heerlijke ontdekking. Al eerder schreef ik over zielsverwantschap. Soms geeft het leven zomaar een cadeautje.

(Bovenstaand ontwerp acht ik - een zijweg inslaand - een gemiste kans van de Bose-jongens. Waar is de I-pod gelokaliseerd? Juist, precies in het midden. Wat een onzin!!)