dinsdag 19 december 2006

Het gegeven paard

Mijn ogen bedrogen me, maar mijn neus vertelde als eerste wat het was. Het kubusvormige doosje had nog niets verraden. Beplakt met crème, geschept papier en een chocoladekleurig, tot op de kleinste nerf zichtbaar, boomblaadje. Ik kon de verleiding niet weerstaan het niet heel zware doosje licht te schudden en hoorde een vriendelijk zacht gerinkel, zoals de uiteinden van sliertjes aan een indiase jurk klinken. In het doosje zat iets dat eruit zag als een kerstbal. Bruin, deels beplakt met een zilverkleurige sticker in de vorm van het servetje dat je tussen kop en schotel vindt in het café. Bovenop, in het midden van de zilveren versiering drie belletjes die ik inderdaad herkende als jurkknoopjes. Met eerbied, want onder de ogen van de gulle gever, tilde ik de bol met een doorsnede van zo'n zeven centimeter, uit het doosje. Ik lichtte de bovenste helft van wat ik nu voelde dat een houten bal was, op. Toen rook ik het. Een mierzoete lucht. Ik keek neer op een bloem met een geelgroen hart en zuurstokroze blaadjes. Moest dit neergelaten in water en zou het dan opzwellen tot iets vermakelijks kunstzinnigs? Was het de bedoeling dat ik in het hartje zou drukken opdat muziek zou klinken? Maar iets weerhield me om de blaadjes te bevoelen. Daar zag het geheel er te kwetsbaar voor uit.

Thuis bekeken de kinderen het kleinood- als vanzelf met de handen op de rug - met gepaste bewondering. Ik stond er nog mee in mijn handen toen manlief er één blik op wierp en nog voor hij het precies gezien had of het verhaal erachter gehoord, de flap van de vuilnisbak al schuin hield.

Als dank voor het uitlenen van een vooraf onmisbaar geacht kampeergadget kreeg ik van collega J. dit Thais souvenir. Het is inderdaad zeep, met de hand gesneden. Vastgeplakt aan de bodem van de bal is het vast de bedoeling dat het slechts voor de sier is. Ik heb helaas niet zo'n huis met een kraakwitte en dito heldere badkamer waar dit net het perfecte ornament zou zijn. Toch zal het daar terecht komen, en zullen de hotelzeepjes die er normaal zijn uitgestald staan, tijdelijk worden verbannen. Ik vermoed naar de vuilnisbak.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Nou, zo lelijk vind ik het niet voor zeep. Het 'doosje' vind ik gewoon leuk. In de badkamer zetten. Het gaat er vanzelf bijhoren.

Ina zei

@yvonnep: Ik vind het dus ook helemaal niet lelijk. Maar ik ben niet zo zorgzaam voor snuisterijen.

Anoniem zei

Maar voor snuisterijen hoef je toch niet zorgzaam te zijn? riep ze verbaasd. Ze worden een tijdje gekoesterd en verdwijnen dan in het gat van de tijd en de rommel. Dan is het mooie en nieuwe er af. Zo gaat dat...

Anoniem zei

Wat heeft jouw manlief een heerlijk praktische instelling! (Ik zat hier al grinnikend achter de pc...)

 

blogger templates | Make Money Online