Afscheid nemen doet een beetje pijn. Ik ben nog niet alle collega's vergeten die ik achter moest laten bij mijn overstap naar het Utrechtse. Eén van degenen die ik het meest mis is RJ. Erudiet, hardwerkend, humorvol, charmant, onhandig. De man is niet dood, anders zou ik zomaar de loftrompet gaan steken. De enige manier om hem trouwens uit z'n evenwicht te krijgen is te memoreren dat hij zoveel weg heeft van de grote Harry. Dat komt 'm zichtbaar de neus uit. Maar het is onmiskenbaar een feit: statuur, grijns, haardos, je zou je makkelijk vergissen, al is RJ meer dan anderhalf decennium jonger.Onlangs in Amsterdam schuimde ik op een druilerige zaterdag door de straatjes rondom de Nieuwendijk en de Kalverstraat, angstvallig de massa's mijdend. De regen hield vele mensen binnen, dat scheelde. Ik hou wel van miezer en zo ook de man die ik plotseling op een meter of dertig van me vandaan in de etalage van een boekwinkeltje zag staren. RJ! Wat leuk om hem hier te treffen. Enthousiast begroetingen schallend liep ik om hem af. Het duurde een pas of vijf voor ik mijn vergissing bemerkte. Ik heb maar net gedaan of ik áchter de heer Mulisch een bekende ontwaarde.
12 opmerkingen:
wat een geweldig leuk verhaal! ik zie het helemaal voor me, Mulisch met die hautaine blik van hem en jij enthousiast zwaaiend ;-)
Maar is die tekening boven nou van Harry of van jouw menneer?? (En er zit een klein typfoutje in - vandaag moet toch vandaan zijn?)
meneer bedoel ik geloof ik... ;-o
@elma: dank voor de typefoutemelding. Houd ik me altijd voor aanbevolen.
En ja, van wie is het plaatje? 't Kan wat mij betreft ook RJ zijn, maar dan zou Google ook in de war zijn ;-)
grinnik :)
Maar inderdaad, het plaatje zou ook zo RJ kunnen zijn!
Haha grappig! Ik hoop overigens dat jij inmiddels ook over M. van N. heen bent, maar mocht je 'm eens willen zien, ik zie 'm nog steeds zeer regelmatig als ik naar huis fiets. Zo ook vandaag.
Hahaha, dit zie ik helemaal voor me!
Weet je dat De Grote Gelijkenis mij nog nooit opgevallen was? (Shame on me.) Heeft vast iets te maken met dat ik alles dat met de Grote Harry te maken heeft systematisch weer verdring... :-)
RJ zit nu natuurlijk op een andere verdieping, maar ik mis zijn humor bij de koffieautomaat wel. RJ schept er een waar genoegen in om mij te plagen, maar vind het net zo leuk om teruggeplaagd te worden. Ik heb nog niet zo'n leuke plaaggeest weer terug gevonden op de verdieping... :-/
ROFLOL, iets minder genant: het hartelijk begroeten van een dame op het station, die bij nog eens diep nadenken de dame van achter de klantenservice van de HEMA bleek te zijn en mij natuurlijk niet kende (vandaar ook haar verbaasde blik op mijn: hallo!)
Geweldig. Ik had dat ooit met Kees van Kooten. Hij zei gelukkig vriendelijk gedag terug.
Niet iedere beroemdheid is zo beroemd als ze zelf wel denken. Soms zijn niet beroemde mensen belangrijker.
Geweldig verhaal! Ik zie het voor me!
RJ is ook een van de collega's die je graag tegenkomt ook al ben je niet aan het werk.
@merlijn: over ex-mijn-Matthijs heen? Ach, de gedeeltelijk M-loze zomer heeft de passie wel weer even doen opladen, to be honest. En die filmavond deed hij toch ook weer erg aardig ;-)
Prachtig beeldend beschreven Ina! Ik zou wat vaker bij je moeten kijken, maar ja...
Een reactie posten