Onlangs heb ik besloten om me niet meer druk te maken om financieel-economische zaken op meso- en makro-niveau. Mijn eigen financiële beslommeringen trek ik nog net, maar die van de ABN, Fortis en olievaten: ze mogen me gestolen worden. Als het journaal erover begint pak ik de krant en van die krant lees ik bepaalde katernen gewoon nooit meer. De wereld zal prima door blijven draaien zonder dat ik me met deze slaapverwekkende en voor de massa oninteressante materie bemoei. Wat voel ik ineens een lucht en ruimte!
En nu ik er over nadenk is er meer dat ik liever niet meer om me heen wil hebben. Als het een modellenwedstrijd was zou ik nu onmiddellijk beginnen over honger en oorlog dat ik wilde verbannen. Het is slechts een regenachtige dag met een huis vol zieken en bijbehorend chagrijen. En daarom vandaag aandacht voor het klein leed.
- Vouwfietsen in de trein. Misschien dat ik mijn mening bijstel als ik ooit mag waarnemen dat een mede-reiziger daadwerkelijk fietst op zo'n onding. Ik moet het geval dagelijks meemaken als wapen dat tegen mijn kuiten wordt geramd of in mijn kruis wordt opengeklapt.
- Standpunt nl. Dit radioprogramma drijft me tot waanzin en wanhoop. Sjors Fröhlich als Dementor van de dreuzelwereld. Al mijn hoop op een betere toekomst verdwijnt als ik de mening van de Gemiddelde Nederlander moet horen. En nog erger zijn de deskundigen die hun oordeel ook nog laten afhangen van dit onderbuikgekakel.
- Plastic om de post. Er kan geen week- of maandblad binnenkomen of er zit een cellofaantje om. Niet alleen voor reumapatiënten een crime, deze verpakking. Volkomen onnodig. Heerlijk om voortaan weer met de post op de bank te kunnen kruipen in plaats van eerst een nagel te moeten breken en langs de afvalbak (plastic) en oud papier doos (adreslabeltje) te moeten lopen.
Ik maak er een stokje van. Wat mag verdreven worden uit jouw paradijs, mag naar de Mokerhei?
5 opmerkingen:
haha, jij ergert je ook zo aan die ongenuanceerde stemmingmakerij op standpunt.nl. ik denk wel 'je hoeft er niet naar te luisteren', maar dat doe ik keer op keer dan toch omdat het net zo uitkomt, lunchtijd, radio aan, zoiets.
wat er verder uit mijn paradijs mag worden verdreven? ik weet het zo 1 2 3 niet; zou ik soms, heel even, gelukkig zijn?
ik ken trouwens vouwfietsende vouwfietsers, heus.
Deel jij hier zomaar een keer het chagrijn? Dat doe je leuk, dus dat mag best.
Beterschap daar!
He, die pak ik op. Maar wel morgen want nu roept de moederplicht (maar daarover weer een ander blogje)
Opdringerige uitvaartverzekeringsmannetjes die je elke week bellen en je bij de voornaam aanspreken. Het is er maar 1, maar hij belt elke week en het is ons nog niet gelukt ervanaf te komen.
Alsjeblieft, niet naar de Mookerhei, want daar bovenop is het mooiste stukje Nederland: http://nl.wikipedia.org/wiki/Mookerheide
Gooi het maar voor de trein, die vouwfietsen, vooral die vouwfietsen en chagrijnig winkelpersoneel.
Een reactie posten