Ze waren met heel veel. Ze waren jong en goed gekleed. Ze droegen papier, etuis en dure potloden. Ze deden enthousiast en toegewijd hun opdrachten. Ze waren echt met heel veel en de akoestiek was in hun voordeel. Wij hoorden ook VMBO en vroegen en kregen te horen Oscar Romero Hoorn. We googleden en vonden dat alle eindexamenleerlingen Beeldende Vorming net als wij deze dag het Kröller Müller museum bezochten. Wij liepen met onze vier (pré)pubers door de zalen en keken naar Van Gogh en Mondriaan en naar hippe kapsels en de groepjes jongens en meisjes, die overlegden en spiekten en prachtig tekenden. Wij wilden dat onze kinderen ook zo gaan doen, zonder MP3 en mobieltje.
De beeldentuin bleek groter en dieper dan we de vorige bezoeken hadden ontdekt. Dubuffet was als altijd een succes. Daarna was een trend gezet. Alle sculpturen werden als het even kon beklommen. Bij sommige lag het erg voor de hand dat het niet de bedoeling is; dan schoten wij gewillig in onze opvoedrol. Bij de baksteen-sculptuur van Kirkeby gingen we gezevenen overstag. Met wat opkontjes en geschraap over de bakstenen kwam het kwartet erachter dat er boven de pilaren - onzichtbaar voor de brave toeschouwer die op afstand bijft - nog meer kunstzinnigs te aanschouwen valt. Tikkertje en verstoppertje is ook voor veertigplussers nog leuk.
De jonge man in het groen op de fiets, met label van het museum op het revers, die ons de rest van de tocht nauwgezet volgde, stonden wij niet toe onze gelukzalige stemming te beïnvloeden.
3 opmerkingen:
Hij had misschien graag mee willen doen.
Dat was vast een van die VMBO leerlingen, die een andere opdracht uit moest voeren: gedragsobservatie van mensen die een suppoost zien.
"Alle sculpturen werden als het even kon beklommen" - Dat is mijn eerste en sterkte herinnering aan het Kroller Moller. Vriendinnetje die met ons mee was viel naar beneden (voor een vijfjarige was het heel erg hoog) en moest naar de eerste hulp. Gelukkig viel het mee, maar wat waren wij kinders geschrokken.
Een reactie posten