Zal ik je insmeren?

De opdracht op pinkstermorgen was duidelijk: schrijf een griezelverhaal. Na met de twaalf andere schrijvers bedacht te hebben wat griezelig zou kunnen zijn en wat eerste zinnen te hebben uitgewisseld, bleef nog precies een half uur over om iets op papier te zetten. Je kunt dan natuurlijk bedenken dat dat te kort is voor iets fatsoenlijks. Maar je kunt ook beslissen je pen op het papier te zetten en aan te nemen dat er allicht iets ontstaat. En zo geschiedde.
's Middags werd mijn verhaal uitgangspunt voor maar liefst vier schilders om ermee aan de slag te gaan. Da's een cadeau! Het schilderij dat ik het mooiste vond lag maandagmorgen na afloop van alle workshops tussen een grote stapel schijnbaar achtergelaten kunstwerken. Mijnheer van achter in de veertig met zwartgrijs haar en vrolijke lach: ik heb het meegenomen. Ik hoop dat je het als een compliment beschouwt.

Een dagje naar het strand

"Zal ik je insmeren?" Het klinkt bijna dreigend. Met haar ogen dwingt ze Rudolf op de handdoek te gaan liggen.
"Heerlijk, Saskia, graag."

Haar handen voelen koel en bedreven. Ze smeert me in, van top tot teen, met stevige, bijna pijnlijke greep. Nu al rozig lig ik op het zand. Er verschijnen rode vlekken op mijn benen en armen.
'De zevende ziekte', grapt Saskia.
De vlekken kriebelen als muggenbulten. Verbaasd staar ik naar mijn vingers. Ik krabde net nog aan het donkerbruine plakkaat dat mijn buik is geworden; nu verschijnen geel-bruine korrels op de plek van mijn vingers. Opeens zijn ook mijn tenen verdwenen. Verschrikt kijk ik Saskia aan. Ze glimlacht naar me. Mijn armen liggen nu, los van mijn lichaam, naast me in het zand. Ik knipper met mijn ogen en ze zijn verdwenen. 'Kijk je uit voor een zonnesteek?' vangen mijn oren nog net op voor ook die in het zand vallen.
Ik ben ooit ingegraven door mijn broertjes; alleen mijn hoofd stak nog boven het zand uit. Maar dit is anders. Langzaam verdwijnt mijn lichaam. Als laatste mijn hoofd. Ik draai naar rechts. Ik kom nog even oog in oog met een perfect roze schelpje.

"Het spul werkt sneller dan ik dacht' mompelde Saskia. Ze raapte Rudolfs zwemshort en zijn handdoek op, gooit ze samen met haar handschoenen in de dichstbijzijnde prullenbak en verlaat het lege strand.