Ik heb intuïtie, toevallig!

Ik heb weer gedaan. Voor de tweede keer in mijn leven heb ik geschilderd. En weer naar genoegen. Naar eigen procesgenoegen, althans. Lekker gekliederd, genoten van alle geluiden om me heen van collega's die smeerden, spetterden en zelfs gooiden. Ik hield het beschaafd met als summum (relatief dan, hè, voor iemand die nog geen rechte lijn op papier kan zetten en vanwie zelfs een wolk op een schaap lijkt. Of andersom) het plakken van reepjes wc-papier op het doek, om die er later weer af te halen. Vieze handen vind ik zonder zweet en bukken in ieder geval niet erg.

Het doek moet mee terug naar kantoor. Da's jammer, want het staat hier eigenlijk wel mooi te wezen op de dekenkist in de hoek. Laat ik het minimaal vereeuwigen met de camera, dacht ik net. En toen zag ik het pas. De kleuren die ik gemengd heb zijn exact (en als ik bedoel exact, dan bedoel ik ook echt ongelooflijk precies en exact exact) de kleuren van mijn hangmat.