Zingen: altijd, graag. Op het toneel: tuurlijk, waarom niet. Schrijven: ik zou er meer tijd voor willen maken. Schilderen?? Nee, helaas, ik kan niet tekenen. Dat zoek ik dus nooit op. Daar moet je met je neus in geduwd worden. En dat werd ik gisteren tijdens het jaarlijkse bedrijfsuitje. Een workshop west-afrikaans trommelen en een workshop schilderen. Maak gevieren een schilderij over de 'veranderende organisatie'. Eerst een ondergrond, suggereerde de onderwijzende kunstenaar. Niet gehinderd door enig concept of einddoel begon ik vrolijk te kwasten. En zowaar, na drie minuten en een beetje vegen van collega O. stond het doek vol. Een afbeelding zou het geheel hebben verstoord. En dus vonden we dat het klaar was. Ik heb het getiteld: Wishfull thinking. Glashelder zien we hier immers de verschillende afdelingen die verbindend samenwerken in een geheel dat van somber (onder) naar vrolijk (boven) verschiet. Wie wel daar nu niet werken?
(Foto: Hans Bisseling)
woensdag 17 mei 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Zoiets heb ik ook wel eens gedaan: in het Ajakkes-stadion (ook wel Arena genoemd :-) ). Onze opdracht was wat anders: elke afdeling kreeg een kwart van het 'vel' en moest zorgen dat de verbinding met het eerder, door de andere afdelingen neergezette, gemaakt werd. Het werd een afschuwelijk lelijk geval, dat zich volgens mij nog steeds ergens in een magazijn staat te schamen...
Een reactie posten