met donkerblauw dekzeil,
zou ik die dan Boris noemen?
Of El Salvador?
Ina deelt hier niet het chagrijn, noch de kwaadheid, de ergernissen, niet de grote levensvragen, de belangrijke geschillen. Dit is de plek voor de honderd kleine feestjes, de kicks voor niks, het alledaags genieten. En ze probeert haar fictiepen, al dan niet bewust, meer of minder literair.
2 opmerkingen:
De vraag stellen is 'm beantwoorden?
'Matthijs' zal het wel niet meer worden, toch?
Een reactie posten