Luchtjes en smaakjes

Ik ben niet zo'n type dat terug naar huis holt als ik vergeten ben mezelf te parfumeren. Maar ik houd zeker van een lekker luchtje. De eerste geur waar ik verliefd op werd was Chanel no 5. Ik heb een knetterduur buisje parfum staan. Ik vind het nog steeds een heerlijke geur, maar het doet de meeste mensen toch meer aan hun moeder denken dan aan zo'n jeugdige veertiger als ik. Daarom gebruik ik het vooral als ik in m'n eentje uitga, naar een bos ofzo.
Céline heb ik ooit zelf aangeschaft. Een proefje overtuigde me en het flesje is van een uitzonderljke schoonheid. Ja, het oog wil ook wat. Het is wat bloemig, lekker fris, maar een tikje goedkoop. Maar heel goed voor een sportieve dag. Ik heb het flesje al heel lang.
Mijn andere geuren zijn ook van Chanel. Coco Mademoiselle vroeg ik toen ik door had dat Chanel toch mijn huismerk dreigde te worden en ik wat variatie bliefde. Zeer aanwezig, heel goed, maar nét niet helemaal 'mij'. Bovendien de favoriet van een nabije collega en om nou getweeën door de gang te coco'en. (Ach, nee, andere baan! Het kan weer.)

Mijn huisgeur is Chanel Allure. Ik heb weinig van een Chanelmeisje, zo'n donkere met een kindmeisje-maatje 34 in een fludderig jurkje, maar het zou voor mij ontworpen kunnen zijn. Ik heb er dan ook de eau de toilette van (doe maar gewoon da's doordeweeks al gek genoeg), en ook de eau de parfum (voor een sprietsje naar de schouwburg of uit eten, want parfum moet altijd héél beperkt, dames! En heren!). En zelfs iets voor in het haar, en ik wil ook wel zeep en deo enzo. Zo heerlijk vind ik het.

Het had overigens weinig gescheeld of mijn parfumhobby was in de kiem gesmoord geweest. In november 2001, de jongens waren 5 en 7 jaar, hoorde ik hen op een vroege zondagmorgen naar beneden gaan. Ik erachter aan, glasje sap, plakje koek. 'Mag ik heel graag nog tot half negen slapen?' Dat mag van hen. In de wetenschap dat ze me toch wel binnen twintig minuten weer wakker zullen maken 'hij begon!' kruip ik het bed weer in.
Ik werd wakker om vijf voor negen. Het is verdacht stil. Alarm! Wat bleek? Ze waren 'ook zo'n drankje als van Joris' aan het maken. De inspirator was het boek van Roald Dahl geweest, waarin Joris een geheel eigen brouwsel maakt. Werkelijk alles gaat erin. En zo ook bij onze jongens. 'Dat roze is wat achter Pelle's oor gesmeerd wordt'. Nog een geluk dat mijn beperkte, doch dure voorraad parfum boven m'n bed stond. En dat ik net beneden kwam toen ze de boel wilden gaan koken.

Het blijkt overigens heel gevaarlijk om iemand te complimenteren met zijn of haar geurkeuze. Ooit verzuchtte ik verzaligd 'wat ruik jij heerlijk' , in de richting van een 12 jaar jongere collega. Hij keek zwaar beteuterd. Hij was niet te beroerd om uit te leggen waarom. Ik was zijn doelgroep niet.