Ik wacht graag op haar. Het kan weken duren voor ze me ophaalt uit mijn morsig hoekje. Dan draag ik haar, de vrouw die soms, met vogels en zon, denkt "dit is het". Maar soms drukt het zwaar op haar. Dan zucht ze: "Nou. Ik weet het niet. Ik ben aan het zoeken." Door een mengelmoesje van zon en wolken zie ik haar naderen. Ze draagt de teenslippers van Bram. Een goede aanschaf voor €1,76. Ze schrikt van me. "Gatver", zegt ze, "er heeft iemand op mijn fiets zitten piesen". En ze bestuurt me met haar vingertoppen. Mijn trappers zingen haar liedje.Kan ik bij mamma
mijn handen
mijn handen
met zeep
met zeep
kan ik bij mamma
mijn handen
wassen
met zeep
De weg is mooier dan de aankomst.
Buitenkunst, Randmeren, 16 juni 2007
4 opmerkingen:
Bedankt voor je support Ina, dat doet een mens goed!
Ik kan de blogs die ik wil lezen niet allemaal bijbenen, maar zo af en toe vind ik even tijd. het griezelverhaal vond ik erg sterk!
O wat een mooi stukje weer, Ina! Ik zal binnenkort weer een fietsenstallinggedragstukje schrijven. Mag ik naar je linken??
@Elsje: tuurlijk mag jij linken, jij altijd.
ha, gazelle! mijn hart springt op, want ik dank mijn bestaan aan de fietsenfabriek. mijn vader deed er zijn eerste baan toen mijn moeder er een jaartje kwam werken wegens te jong voor de verpleegstersopleiding. en zoo is't gekoomen. tegenover de fabriek was mijn vaders geërfde ouderlijk huis, daar werd ik geboren.
Een reactie posten