Co-ouderschap

Dit jaar kreeg ik van Pelle 'Diary of Anne Frank', een televisiebewerking van de BBC. Pelle is het type mens dat graag cadeautjes geeft die hij zelf ook gekregen zou willen hebben. Zo verblijdde hij me al eerder met vele gelpennen. Met zijn elf jaar is onze jongste zeer geïnteresseerd in, ja, in alles eigenlijk, en als hij ergens induikt, dan doet hij dat goed en onthoudt hij ook wat hij tegenkomt.
Samen met hem heb ik de afgelopen weken de zes afleveringen één voor één bekeken. Hij had er wel even in één keer drie uur voor willen gaan zitten, maar ik heb hem uitgelegd dat ik dat niet trek.
Op mijn dertiende verjaardag kreeg ik het Dagboek van Anne Frank voor mijn verjaardag. Op een manier die duidelijk maakte dat het niet o-leuk-dankjewel-weer-een-boek was. Mijn ouders, beide Rotterdammers uit 1934 en 1931, hebben de oorlog zeer bewust en intens beleefd. De verhalen waren bijna dageljkse kost. Zeker ook op mijn verzoek. Een verfilming van het dagboek heb ik pas willen zien toen het boek zo vast in mijn hoofd zat dat het niet meer gewijzigd kan worden. Het Achterhuis zelf heb ik pas een paar jaar geleden bezocht.
Samen met je kind naar zo'n docu-drama kijken voelt als echt opvoeden. Talloze vragen kreeg ik, over waarom de Duitsers dit nou hadden bedacht, en waarom die Nederlanders hielpen als het zo gevaarlijk was, en waarom niet iedereen 'gewoon niet meedeed' en ook hoe ze zich nu toch wasten en of ze die tandarts expres in huis hadden genomen, want dat was wel handig, een tandarts.
En dan het einde. In het dagboek zelf, en in elke bewerking voor toneel, televisie of film, wordt aan het einde verhaald over het lot van de acht onderduikers en hun helpers. De opsomming greep er bij Pelle diep in. Hoewel hij gewoonlijk liefst dicht op de tv zit, kroop hij naast me op de bank en hield me stevig vast. Samen hoopten we, terwijl elk persoon die in de deuropening verscheen en het beeld even stopgezet werd, dat er verhaald zou worden dat het goed was afgelopen. Zeven onderduikers vonden de dood, zes door uitputting of ziekte, slechts (?) één werd vergast. We wisten het al, maar sommige feiten voel je tot in je ziel, elke keer weer. Ik voedde ook mezelf weer op.