Gijs uit Arnhem, bedankt

't Is natuurlijk knap gestoord om twee uur na de eerste aanrijding van je leven er een blogje over te schrijven, maar de opluchting moet gedeeld worden. Ik trof de meest hoffelijke mijnheer van ons land. Vijftiger, type landschapsarchitect, vriendelijk, tikje verstrooid, adequaat. En balend. Ja, nogal wiedes als er iemand tegen je achterkant rijdt. Ook al is dat een vrouw die met uitgestoken hand en sorry sorry shit dit is me nog nooit overkomen op je af komt stappen.
De formulieren zijn ingevuld, de verzekering gebeld. Ik heb een verfrommelde bumper en een zielige motorkap en het linkerportier kan niet open. Dus dat zullen wel weinig ijsjes worden deze vakantie. Maar geen van beiden lichamelijk letsel (ach, daar had ik mee moeten beginnen).
Wat gebeurde er? Gaspedaal ingedrukt in plaats van het rempedaal. Dat lijkt me de meest treffende samenvatting. Op de A28, bij de afslag naar de A1. We konden net weer rijden na 20 kilometer file. Blijkbaar waren mijn voeten even de kluts kwijt na een uur ontkoppelen, remmen en gas geven.
Gijs heeft de bumper zo verbogen dat slechts een stuk rubber tegen de voorband drukte. Het stonk niet en het voelde alsof er niets aanliep. De resterende 60 kilometer toch heel rustigjes afgelegd. De achterklep van zijn Mercedesbusje kon met enig geweld weer dicht. Hij reed nog een drie kwartier vlak voor me. Ook voorzichtig. Voor de zevende keer vanmiddag, Gijs: sorry.