Een dag niet gelachen ... (1)

Zaterdagmorgen op de camping. Met z'n vieren aan de groene kampeertafel. Twee messen wisselen voortdurend van gebruiker. Onderhandelingen over de vlokken en de vruchtenhagel. Over niet al te lang moeten we opbreken, dan moet er gekunst worden.
Moeder heeft al jaren geen horloge meer om, en gebruikt haar mobiel als klok. Die ligt in de tent.
In het algemeen de vraag gesteld:
- Hoe laat leven we?
En dan de zoon, net 13 jaar en al net zo droog als zijn vader:
- In de tijd van pruiken en revoluties.
En hij duikt weer in de vlokken.