Cross-overs

Buitenkunst gaat over inspireren, over openstaan voor nieuwe dingen, over creëren, over samenwerken in onverwachte combinaties. Het is vooral het proces dat telt, en minder het resultaat. Door in de buitenlucht te durven wat je thuis niet durft, te doen wat je thuis niet doet, kom je op ideeën om thuis wél te doen en wél te durven.
Het proces wordt versneld en beter begrepen als twee kunstvormen of -stijlen elkaar ontmoeten. In lelijk hedendaags wordt dit een cross-over genoemd.
Theater met muziek, dans met beeldend, zang met percussie: alle combinaties werken. Het zijn de workshops waar ik me altijd het meest op verheug.
Deze pinksterzondag was het de combinatie schrijven & beeldend. Al eerder was dit een topervaring.
's Ochtends schreef ik een griezelverhaal, dat in de middag tot inspiratie moest dienen voor een groep schilders. Die op hun beurt 's ochtends iets op het karton hadden gekliederd, waar wij schrijvers in de middag op mochten reageren.
Ik koos een schilderij dat mij onmiddellijk aan Noorwegen deed denken. Ik dacht twee uur te hebben om tot een verhaal te komen. Maar nee, na drie kwartier associëren en een paar regels die liepen, kwamen we al bijeen om elkaar te laten lezen en daarna met de schilders elkaars werk te aanschouwen en aan te horen.
De ontmoeting met de vrouw die 'mijn' schilderij maakte was ontroerend. We waren zeer van elkaars werk onder de indruk. Ik las in haar ogen dezelfde prettige verbijstering, dat dat zo heerlijk is, onder druk inspireren en creëren. En dat het nog tot wat leiden kan ook. Hoe grof opgezet het ook kan zijn. En al zijn het maar drie strofe'tjes die schreeuwen om meer.

Het water hier is brak
voedend zout
louterend zoet
in vloeiend samenspel.

Water geschapen
om een beeld te geven
aan mijn opnieuw
ontdekte schoonheid.

Hier is het laatste oordeel al geweest
en ik
ik die hier ben
ik ben akkoord bevonden.