Mediastilte

Hoe zou het met Liset van Dommelen gaan? Liset is kunstenaar, in Delft. Een tijdje geleden besloot ze een jaar lang zonder krant, zonder radio, zonder televisie, zonder tijdschriften, kortom, zonder nieuws te gaan leven. Ze houdt over haar ervaringen een weblog bij. Liset was vooral benieuwd wat ze met de vrijgekomen tijd zou gaan doen.

Ruim een jaar geleden besloot ik me niet langer druk te maken over financieel economische zaken. Een fantastisch besluit waar ik zeker de afgelopen weken dolblij om was. Zodra het acht uur journaal over de crisis (alleen het woord al) begint, sta ik van de bank en pak een boek, hang een was op of verzin wat om te schrijven. Vrijheid zo makkelijk gekozen. Maar helemaal geen nieuws?
Weet Liset dat Obama inmiddels elect is? Dat Feijenoord vanmiddag eindelijk weer eens gewonnen heeft? Of heeft ze haar oren en ogen echt gesloten en komt ze er te zijner tijd bij toeval achter dat Relus ter Beek niet meer onder ons is en dat Lance Armstrong weer volop aan het trainen is?

Ik voel me wel eens media verslaafd. Op mijn vrije vrijdag, als Bach wordt gedraaid, of Queen of de liedjes van Hamelen, al naar gelang mijn stemming, gaat toch eens per paar uur op het hele uur de radio even aan. Of scan ik teletekst. Op werkdagen in de trein lees ik Pers, Metro en Spits en op kantoor surf ik dagelijks naar www.nu.nl. Zou ik zonder kunnen? Ik denk het wel. Wil ik het ook? Soms. Ga ik het ook proberen? Wie weet. Maar niet als ik dan niet mag bloggen :-)