Op stelten

Het Wellepad ligt vandaag op gelijke hoogte met de IJssel. Hekgolven van op zondag zeldzame binnenschepen doen zo nu en dan een plens water op de kade slaan. De zon schijnt. De wind wappert vriendelijk. Om mij heen groepjes dagjesmensen die - de meesten met een ijsje - de ogen helend over het water laten glijden. De ogen hebben, als de mijne, de afgelopen uren naar de hemel gestaard. Want daar gebeurt het dit weekend in Deventer. Drie dagen lang bezoeken vijftien theatergezelschappen ons stadje, zoals elk jaar in het begin van de zomer. Ze doen mooi, ze doen gek, ze doen knap. Ze amuseren en doen griezelen. "Opa, ik ben zo bang dat ze echt zijn", gilde een meisje naast me. Het meisje dat haar pop kwijt is en de rare man in de Zeppelin zijn er voor de jongsten. Ouderen genieten van Strange fruit (foto) of de mega-voorstelling op het Grote Kerkhof met vis en en zeemeermin en duiker.
't Is een kabbelend stadje, Deventer. Maar zo nu en dan slaat er een golf over de kade en ben ik trots er te wonen.