't Ziet er nog wel aardig uit. Met een soepele zwaai het nepvisje aan een draad zover mogelijk het fjord in tjoepen en dan de lijn weer binnenhalen met een molentje. Ik heb erbij gezeten, vanmiddag, en stiekem gehoopt dat de zalm die opgevist zou worden mijn avondmaal mag zijn. Maar beet krijgt hij niet, de stoicijnse Duitser, met zijn vrouw op een tuinstoel lezend op drie meter afstand. Tientallen keren zoeft de lijn door de lucht en evenzovele malen komt het gele spierinkje eenzaam boven.'s Avonds staat Pascal op hetzelfde plekje. Hij vist met garnalen. Het is alsof men ruikt dat zijn hengel doorbuigt. Binnen een mum van tijd staat een man of vijf rondom de vissende Nederlander. Behulpzaam wordt een vangnet aan een stok geschroefd en in Hoch- en steenkolenduits loodst men de grote vis naar boven. Een kabeljauw. Trots toont Pascal zijn vangst. De vis glibbert uit zijn handen en petst op het beton.
(foto: Jeroen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten