“Deze doen maar?”.De jonge blonde conducteur knikt naar de deur. De hoofdconducteur, naast hem op het perron, humt wat. Ze stappen de trein in. De jonge blonde, staande op de treeplank, speurt naar reizigers die hij nog kan bedienen. Eén oog langs de trein, het andere op de klok. Over het perron komt een vijftiger aansukkelen, net als de hoofdconducteur gezet, ook kalend en ook in NS-uniform. De HC herkent hem.
“Hé, Gerrit!”
De man die Gerrit wordt genoemd klimt half aan boord, schudt eerst de hand van de HC en stelt zich dan voor aan de blonde jongeling, zonder naar dienst naam te luisteren. “Ik rijd met jullie mee naar Amsterdam …. systeem testen … daarna jij en ik samen …”.
Deze laatste woorden zijn voor de blonde. Die reageert opgewekt.
“Dat moet helemaal goed komen”.
Blijkbaar is de jongeling wel meer oudere heren gewend die inbreuk doen op zijn dienstrooster, en hij werpt nog een laatste blik langs de trein en op de klok. Hij brengt zijn hand met de fluit naar de mond. Maar het is Gerrit, die ook naar buiten is gaan leunen, die het schrille vertreksein blaast. Beteuterd bergt de jonge blonde conducteur zijn fluit weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten