De man in de trein naast me kijkt blij opzij. Hij is net in Apeldoorn ingestapt, buigt zich over me heen en zet z'n drinkflesje aan het raam. Het flesje staat voor mij. Het staat er niet voor mij, vermoed ik. Hij pakt zijn laptop uit. 't Is een grote man, in dik zwart pak met dunne krijtstreep. Zijn gebaren zijn breed. Zijn arm komt tussen mijn ogen en mijn boek. Dat is het moment waarop hij opzij kijkt en lacht. Geconditioneerd als ik ben produceer ik een flauw grijnsje. I&A is onderweg haar visie te realiseren, lees ik van zijn beeldscherm. En dat beleid mogen Pieter en Marceline gaan evalueren. Sinds wanneer is visie hetzelfde als beleid, vraag ik me af, maar om half acht ga ik daar de discussie niet over aan met Pieter. Want ik denk dat hij Pieter is. Die schrijft namens Claudia. Claudia vertelt de leden van het managementteam dat die zich luisterend gaan opstellen. En dat ze zich verheugen op de resultaten.
woensdag 1 augustus 2007
In de trein (4)
De man in de trein naast me kijkt blij opzij. Hij is net in Apeldoorn ingestapt, buigt zich over me heen en zet z'n drinkflesje aan het raam. Het flesje staat voor mij. Het staat er niet voor mij, vermoed ik. Hij pakt zijn laptop uit. 't Is een grote man, in dik zwart pak met dunne krijtstreep. Zijn gebaren zijn breed. Zijn arm komt tussen mijn ogen en mijn boek. Dat is het moment waarop hij opzij kijkt en lacht. Geconditioneerd als ik ben produceer ik een flauw grijnsje. I&A is onderweg haar visie te realiseren, lees ik van zijn beeldscherm. En dat beleid mogen Pieter en Marceline gaan evalueren. Sinds wanneer is visie hetzelfde als beleid, vraag ik me af, maar om half acht ga ik daar de discussie niet over aan met Pieter. Want ik denk dat hij Pieter is. Die schrijft namens Claudia. Claudia vertelt de leden van het managementteam dat die zich luisterend gaan opstellen. En dat ze zich verheugen op de resultaten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Oh, wat herkenbaar! :-)
Ik ben zelf helemaal niet zo mee-kijkerig als er iemand naast me gaat zitten in de trein en "dingen gaat doen", maar bij dergelijk mensen (gelukkig kom ik die tussen Zwollywood en Koekstad niet zo heel veel tegen) kan ik me ook nooit inhouden.
Hihi.
Waar ik me altijd wel schuldig aan maak overigens, is om me in allerlei bochten te wringen om te willen weten wat mensen in de trein om mij heen voor boek aan het lezen zijn... Doe jij dat ook?
@Esk: Ik vraag het soms ook gewoon. Wat leest u? Ik laat als bedankje wel even mijn eigen boek zien :-D
Dat lijkt mij het enige juiste bedankje! :-)
Een reactie posten