Of ik aanleg voor wiskunde heb? Ik zal er niet snel meer achterkomen. De middelbare schooljaren heb ik eindeloos bijlessend doorgebracht. Bij de wiskundestudent wist ik alles, om op school weer een 3 te scoren. Braaf doen wat de bedoeling is viel me zwaar. Althans, ik meende dat ik gehoorzaam mijn weg baande langs raaklijnen en cosinussen, maar mijn bewijzen scoorde toch zelden voldoende. Uit arremoei heb ik het vak maar laten vallen. Dat kon toen nog, hetgeen de motivatie van de docent waarschijnlijk ook vroegtijdig deed dalen.In de klas mocht ik geen vragen meer stellen. Dat hield maar op. "Wat kun je er mee?" informeerde ik telkenmale beleefd. Of: "De oplossing van welk maatschappelijk probleem komt hiermee dichterbij?" De echte wiskundigen houden niet van dat soort vragen. Ze snappen het niet. ("Geeft niks, jij kunt andere dingen vast heel goed.")
Gisteren was Alexander Rinnooy Kan, qua uiterlijk een kruising tussen mijn leraar Latijn en mijn oom Jan, zomergast. Verlekkerd sprak hij over zijn liefde, de wiskunde, en de grootheid Paul Erdös. We kregen een filmpje voorgeschoteld waarin werd betoogd dat als op een feestje mensen rondlopen die elkaar niet kennen én mensen die elkaar wel kennen, het bij een gezelschap van zes feestgangers al onmogelijk is, dat er géén drie mensen zijn die elkaar óf wel kennen óf niet. Gastheer Joris Luyendijk begreep de wirwar van driehoeken ook niet. Misschien dacht hij dat 'best out of five' toch ook drie is? Of hield hij zich net als ik bezig met de echte prangende vragen?
Wat als ik op een feestje ben met Joris, en ik hem wel ken, maar hij mij niet en er zijn maar vier andere gasten?
Wat doen mensen op een feestje waar ze de helft van de mensen niet kennen?
Is de situatie bij binnenkomst van alle gasten getest (en kwamen ze dan tegelijk)?
Hoe leuk is een feestje als je elkaar na afloop nog niet kent?
P.S. Mijn Erdösgetal is 3 of 4, hóóguit 5. De volgende keer toch maar weer naar de reünie van de middelbare school.
2 opmerkingen:
Hoe herkenbaar ;-) Wiskunde was ook mijn slechtste vak, ik begreep het nut er ook echt niet van. Waarom wil je weten hoeveel mensen elkaar al dan niet kennen op een feestje? Nutteloze informatie vond ik het....En daar had ik zondagavond ook weer een beetje last van, het kon mij maar matig boeien deze aflevering van Zomergasten. Jammer, het lag ongetwijfeld aan mij
[grote grijns van herkenning] want ook al hebben we hier geen zomergasten,het wiskundegevoel is hetzelfde. toen ik mijn pa nog wilde imponeren was ik er heel erg goed in. maar rond de tijd dat tangens en cosinus in beeld kwamen vroeg ook ik me meer en meer af wat hiervan nou het maatschappelijk nut was. ach weet je, we zijn gewoon generatieslachtoffers uit de tijd dat niemand meer aan wiskunde deed.
Een reactie posten