De afgelopen week heb ik mezelf opgesloten in een boshuisje. Ik heb alle verlokkingen van de onmiddellijke omgeving aan mij voorbij laten gaan. Geen zwembad, geen sauna en geen bowlingbaan van binnen gezien. Temidden van gezinnen met kleine kinderen, al dan niet aangevuld met een aantal grootouders, geen al te grote opgave. Ik bofte. Mijn huisje had volop uitzicht op het bos. Niet op langslopers of geparkeerde auto's, vuilnisbakken of lantarenpaal. En met alle zeven gordijnen dicht en de open haard vol brandende blokken was het ook gezellig. De bedoeling was dat er geschreven werd. Daartoe waren alle voorbereidingen getroffen. Nadat ik zaterdag nog het voetbal van de oudste had bezocht (Dronten verdiend opzij gezet), zondag huiswerk voor de schrijfcursus had geprint en maandag (o, foei!) nog even langs het werk was geweest om al die schijnbaar belangrijke zaken over te dragen, kon het maandagmiddag echt beginnen. Ik ging in mijn schrijfhuisje en nam mee:
- de laptop
- het perfecte papier (zie boven)
- de perfecte pennen (twaalf stuks, gelpennen raken best snel leeg)
- literatuur, ter inspiratie, vier stuks
- boeken over schrijven, twee
- researchmateriaal voor het boek dat in mijn hoofd borrelt: een syllabus en een historisch geschrift.
Was het heerlijk? Ja. Was het saai? Ook, soms. Heb ik te weinig bewogen? Ja. Teveel gegeten? Ja. Heb ik veel geschreven: Ja. Was het genoeg: Nee. Smaakt dit naar meer: Ja!
3 opmerkingen:
Kunnen wij de komende weken genieten van de vruchten die deze week heeft afgeworpen?
[Enige mogelijke antwoord: Ja!]
nanowrimo?
@nrrdgrrl: Ik heb me wel ingeschreven en zal denkelijk zeker de 50.000 woorden halen deze maand. De cursus is zalig én productie-bevoorderend. Echter ... ik schrijf heel veel op papier. En om dat nu allemaal over te typen? Zouden gescande pagina's ook kunnen?
Een reactie posten