Ik ben bevallen. Zo voelt het. Mijn kind ligt hier voor me op tafel. Een roman met de titel Tot hier, 233 pagina's.Op de achterkant zou kunnen komen te staan:
Als zijn vader overlijdt ziet Tam eindelijk kans uit zijn ouderlijk huis te ontsnappen. Anderen zullen nu de zorg voor zijn fobische moeder op zich moeten nemen.Ik kan de 50.000 woorden, die tot stand zijn gekomen in de trein, 's avonds laat en tussendoor, hier al beginnen af te kraken. Verhalenlijnen die onnavolgbaar zijn, talloze typfouten en rare zinnen beginnen me nu al onzeker te maken. Maar daar ga ik me niet aan overgeven.
Trots heeft nu de overhand. Besluit ik.
De handleiding van het onvolprezen Nanowrimo, de site zonder welke ik dit project nooit tot een goed einde had gebracht, zegt nu het volgende:
Laten liggen, je kind. Minstens een maand. Dan weer eens lezen. Ben ik dan nog blij? Dan kan het omwerken tot een publiceerbaar boek beginnen. Dat kost een jaar werk.
Ondertussen geldt wat mij betreft: voor bezoek graag even bellen.
5 opmerkingen:
Yeah! Gefeliciteerd! Mocht je behoefte aan een lezer hebben, dan bied ik mezelf aan...
je bent een held! niet alleen 50.000 woorden maar het gaat ook nog ergens over. wow.
Geweldig!
Gefeliciteerd!
Ook van mij van harte, heeel knap, ik bewonder je doorzettingsvermogen!
ik kan er nu ineens wel in. ina gefeliciteerd. ben stiekum benieuwd wat Boven is het stil nog meer met je gedaan heeft.
Een reactie posten