In de trein (9)

Het verhaal van haar over de verminderde meeropbrengst van oom agent bracht me onmiddellijk weer bij vorige week maandag. De eindtijd van de cursus in Amsterdam maakt het mogelijk om nog met tram, trein en auto naar huis te keren. Weliswaar met overstappen in Amersfoort, want de regio wordt sinds een jaar niet meer soepel bediend door de NS, maar toch, thuiskomen lukt altijd nog.

In elk onderzoek waar ik aan mee doe - en ik doe aan elk niet-commercieel onderzoek mee - geef ik aan: graag meer conducteurs in de late treinen. Te vaak heb ik al met joelende, dronken Tukkers of Groningers om me heen een roteinde van de avond gehad. Vooral de laatste trein is berucht, maar ook die paar ervoor zijn niet prettig. Ik ben al eens omwikkeld geweest met rollen toiletpapier. Gelukkig met drie mede-passagiers, maar leuk was anders. En keihard boeren schijnt zo wie zo volksvermaak te zijn dat je blijkbaar maar gewoon moet vinden. Zo ook kotsen in de prullenbakjes. Het feit dat ze vaak in Ajax-kledij zijn gehuld zou mijn irritatie kunnen verklaren, maar ook de afwezigheid van conducteurs verhoogt mijn stemming niet.

Ik heb wel eens midden in de nacht op het station in Deventer twee conducteurs uit staan schelden die opeens pontificaal op het perron stonden. Ik had ze liever het uur ervoor een paar keer gezien, terwijl ik van je hela hola geen ogenblik rust had gehad.

Maar au fond ben ik geen schelder en deel ik liever complimenten uit. Toen er dan ook een conductrice het rijtuig in stapte, om half twaalf 's avonds, keek ik blij verrast op. "Dat vind ik fijn, dat u ook in de latere treinen een ronde doet" sprak ik zo hartelijk mogelijk. Ze was me al half voorbij gebeend. Half opzij bitste ze:

"Ik heb geen dienst meer!"