(normale gesprekstoon)
Hé, fijn dat ik met jullie mee terug naar huis kan rijden. ´t Is net te ver om te fietsen, hè? Normaal haalt Erik me altijd op, maar… nou ja, da’s vanavond wat moeilijk.
Je rijdt zeker over de Rodelaan en dan linksaf bij de begraafplaats? Dan stap ik bij de bushalte uit.
(gaat fluisteren)
Ik ga Erik straks zeggen dat ik weg ga. Vanavond ga ik het zeggen. En ik ga vanavond weg.
(…)
Het is echt een fantastische vent, wat ie niet doet voor de buurt en zo actief met de hockey, trainer en begeleider, en alles. En met de meiden…
(normale gesprekstoon)
Jullie lijken me echt gelukkig!
(weer terug naar fluisterend)
Ach, misschien lijk ik dat ook wel.
(…)
Elke avond, hè, dan blijf ik beneden tot ik zeker weet dat hij slaapt. En zo stil mogelijk glijd ik dan naast hem in bed. De hele nacht, elke keer dat hij beweegt, word ik wakker. En dan doe ik of ik slaap. En ’s ochtends doet mijn schouder zo’n pijn, omdat ik de hele nacht naast die man heb moeten liggen.
Die slappe wangen, dat kwijl uit die mond. Ik walg ervan.
Ik word zo misselijk van zijn adem. Als ik die voel al. Tegen mijn achterhoofd. Of langs mijn arm die boven de dekens ligt. Dan schuif ik nog dichterbij de rand.
’t Is gelukkig een tijd geleden dat hij tegen me aan kroop. Ik wil niet zo’n oude vieze slappert die alleen doet wat hij wil. Ik bepaal wanneer het moment goed is. Toch? Zoals vier maanden geleden. Die ene keer nog.
(normale gesprekstoon)
Hier naar links, toch? O ja, je gaat achter het winkelcentrum langs.
(weer terug naar fluisteren)
Ik heb al een nieuwe man. Die groeit in mij. Die wordt alleen van mij. Over vijf maanden ben ik uitgerekend.
Vorig jaar was het ook gelukt. Ik had de koffers al gepakt, net als ik gisteravond heb gedaan. Maar toen bleek uit de vlokkentest dat het een meisje was. Die abortus heb ik van mijn eigen geld betaald.
En nu is het een jongen. Mijn nieuwe man. Uit mij gemaakt. Die gaat precies doen wat ik wil. Die wil precies wat ik wil. Die mag wel in mijn bed slapen.
(…)
Zeg, zouden jullie een oogje op Erik willen houden als ik weg ben? Ik vertrouw ’t toch nooit zo, een man alleen ….. met dochters.
(normale gesprekstoon)
Bedankt! En ook voor de lift.
Hé, fijn dat ik met jullie mee terug naar huis kan rijden. ´t Is net te ver om te fietsen, hè? Normaal haalt Erik me altijd op, maar… nou ja, da’s vanavond wat moeilijk.
Je rijdt zeker over de Rodelaan en dan linksaf bij de begraafplaats? Dan stap ik bij de bushalte uit.
(gaat fluisteren)
Ik ga Erik straks zeggen dat ik weg ga. Vanavond ga ik het zeggen. En ik ga vanavond weg.
(…)
Het is echt een fantastische vent, wat ie niet doet voor de buurt en zo actief met de hockey, trainer en begeleider, en alles. En met de meiden…
(normale gesprekstoon)
Jullie lijken me echt gelukkig!
(weer terug naar fluisterend)
Ach, misschien lijk ik dat ook wel.
(…)
Elke avond, hè, dan blijf ik beneden tot ik zeker weet dat hij slaapt. En zo stil mogelijk glijd ik dan naast hem in bed. De hele nacht, elke keer dat hij beweegt, word ik wakker. En dan doe ik of ik slaap. En ’s ochtends doet mijn schouder zo’n pijn, omdat ik de hele nacht naast die man heb moeten liggen.
Die slappe wangen, dat kwijl uit die mond. Ik walg ervan.
Ik word zo misselijk van zijn adem. Als ik die voel al. Tegen mijn achterhoofd. Of langs mijn arm die boven de dekens ligt. Dan schuif ik nog dichterbij de rand.
’t Is gelukkig een tijd geleden dat hij tegen me aan kroop. Ik wil niet zo’n oude vieze slappert die alleen doet wat hij wil. Ik bepaal wanneer het moment goed is. Toch? Zoals vier maanden geleden. Die ene keer nog.
(normale gesprekstoon)
Hier naar links, toch? O ja, je gaat achter het winkelcentrum langs.
(weer terug naar fluisteren)
Ik heb al een nieuwe man. Die groeit in mij. Die wordt alleen van mij. Over vijf maanden ben ik uitgerekend.
Vorig jaar was het ook gelukt. Ik had de koffers al gepakt, net als ik gisteravond heb gedaan. Maar toen bleek uit de vlokkentest dat het een meisje was. Die abortus heb ik van mijn eigen geld betaald.
En nu is het een jongen. Mijn nieuwe man. Uit mij gemaakt. Die gaat precies doen wat ik wil. Die wil precies wat ik wil. Die mag wel in mijn bed slapen.
(…)
Zeg, zouden jullie een oogje op Erik willen houden als ik weg ben? Ik vertrouw ’t toch nooit zo, een man alleen ….. met dochters.
(normale gesprekstoon)
Bedankt! En ook voor de lift.
4 opmerkingen:
Beklemmend (goed geschreven).
Getver. Ik weet niet zeker of ik wel verder zou willen lezen. Zo brrrr is het.
Jezus, Ina, doe ff normaal joh, hoe kan een grrl nou slapen na het lezen van dit blogje? En al helemaal naast ehrm.... nou ja... de details fluister ik je nog wel een keer in!
@all: ik heb dit ooit uitgevoerd (nadat ik het geschreven had, uiteraard) op de achterbank van een auto, in het donker. Het publiek, twee stuks per keer, zat op de voorbank. Topherinnering. Want ook raar en naar.
Een reactie posten