Veilig verkeer

De omgeving van de waterplas tussen Utrecht en Nieuwegein was een ontmoetingsplek voor homo's. Veiliger kon je als vrouw niet zijn. Toch vond ik het nooit echt een pretje om in het donker van huis naar werk of vice versa te fietsen. Dat veranderde toen ik een kind kreeg.

Ik kon mezelf met angstig gemak bang maken, dat de man die mij op de fietsbrug over de A12 tegemoet kwam het misschien op mijn portemonnee of erger had gemund. Maar toen ik eenmaal een fiets met een kinderzitje had, kon ik me niet meer voorstellen dat er ook maar één reden zou zijn mij een haarbreed in de weg te leggen. En helemaal als ik luiers bij me had. Dan voelde ik me 100% onaantastbaar.

Op kraamvisite gaan bij een 18 dagen jonge moeder vraagt om iets anders dan het standaardcadeau. De kleertjes zijn ruimschoots binnen, zo mag worden aangenomen. Rammelaars en knuffels zullen intussen ook wel in voldoende mate aanwezig zijn. Soms neem ik dan iets mee dat overduidelijk niet voor de nieuwgeborene bedoeld is. Maar als je bent vergeten of het kind in een huis met bad is geboren valt grotemensenbadschuim af. En lezen is leuk, en een boek nooit verkeerd, maar wellicht een tikje sadistisch. Ik besloot tot een pak luiers.

Ze waren goedkoper dan ik me herinnerde. Toen schoot me te binnen dat ik luiers nooit met euro's had betaald. Bij de kassa kon ik zonder commentaar van de zwangere vrouw achter me afrekenen. Ik droeg het pak als een trofee. Inpakken deed ik het natuurlijk niet. Wel vulde ik een envelop met de tientallen merkjes van de pakken luiers die ik ruim 13 jaar geleden ben begonnen te kopen. Alle acties zijn aan me voorbijgegaan. Te druk met heen en weer fietsen, vermoedelijk.