Op een mals stuk gras bovenop een steile klif zitten enkele tientallen mensen. Ze kijken, wijzen en fotograferen. En alles zwijgend. Er heerst een serene, haast devote stilte. De regenkleding, vooral tegen de wind, ritselt. De camera's klikken. Een enkele tas kraakt open of dicht. Het zijn vooral 45-plussers. En een enkel gezin. Een dertienjarige die opgewekt het weitje af komt huppelen krijgt sssst! naar zijn hoofd.
Als je op de camping in Runde kampeert kom je er niet onderuit. Alles ademt puffin, wat wij weten te vertalen als papegaaiduiker. Bij het inchecken krijgen we een kaartje mee, waarop een cirkel en een tijd zijn getekend. Rond negen uur 's avonds, moeten we zéker de heuvel over en naar de andere kant van het eiland, om de bijzondere vogels gaan bekijken. We moeten ons er echter niet teveel van voorstellen, waarschuwt de campingbaas. In deze tijd van het jaar zijn het er hoogstens 200.000.
Een half uurtje klimmen over drassige grond hadden we er voor over. De vogels zijn grappig. Ze maken nauwelijks geluid en komen heel dichtbij. In de diepte zien we kleine bootjes, waarop ook kijkende mensen. Jeroen maakt ook hier prachtige foto's.
(Niet alleen je kinderen houden nauwkeurig bij wie meer en minder aandacht krijgt, zo bleek ons later die avond. Terug bij de tent scheet een ongetwijfeld jaloerse meeuw op pagina 584 van Harry Potter and the Deathly Hallows. Of was het een uil?)
3 opmerkingen:
Ooit zagen wij ze in Schotland. We wisten toen nog de engelse naam niet en noemden ze toen Peppegaydivers.
Zo noemen we ze nog altijd.
@Cornette: Lorrie divers zou ik in dat geval ook wel passend vinden, semi-analoog aan de lorrie driver.
Jij schrijft heerlijk en wat maakt Jeroen geweldig mooi foto's!
Pim
Een reactie posten