Nee, dan de Britten.

In Nederland maakt de jury van een prestigieuze literaire prijs er een spektakel van, van de uitreiking. Als de winnaar niet al van te voren uitlekt of er geen bommelding is, dan wordt de spanning toch zo lang mogelijk gerekt door de jury-voorzitter.

In de eerste zinnen wordt ingegaan op de zware last van de jury (Who cares! Ruilen?), het prachtige aanbod, de kenmerken van de longlist. Want wat hadden we veel Vlamingen, biografiëen, koloniaal geïnspireerde werken, dunne boekjes of mannen langs zien komen. Dan de shortlist. En het commentaar dat de jury er op heeft gekregen (nogmaals: who cares). Dan wordt afgepeld naar de winnaar. Na allerlei lovende woorden die nog op alle zes de genomineerden kunnen slaan volgt de zin: "De hoofdpersoon maakte op alle juryleden een verpletterende indruk". Eén van de genomineerden zakt zo inzichtbaar mogelijk in. Zijn werk bevat immers drie hoofdpersonen. Na nog wat prachtig volzinnen met talloze versierende bijwoorden valt 'de schrijfster'. Dat dunt lekker uit. De twee overgebleven mannen mogen nu ook tot de verliezers gerekend worden. Het beeld wordt nu in drie delen gehakt: we zien de drie vrouwen gemaakt ontspannen naar de voorzitter van de jury staren, de al zo vaak gelauwerde, de gedoodverfde winnares en de debutante. Dan volgt '.... waarin de lezer een brute confrontatie wacht met een tijdsbeeld waarin het afwijkende genadeloos ontkend wordt...'. Rumoer in de zaal. Dit kan niet meer slaan op het werk van zeer velen als winnaar getipte! We zien nu nog maar twee vrouwen in beeld. Duidelijk is dat de regisseur de speech al kende. Dan mogen we horen dat de jury unaniem was. Om de spanning op te voeren - of om ons af te leiden? - wordt lichtjes ingezoomd op de vrouw met een oeuvre-omvang dat in de buurt van haar kalenderleeftijd komt. Dat ze deze prijs al eens eerder heeft gewonnen, drukt de pret en de spanning enigszins, maar de waardering voor haar werk is er niet minder om.

'... de verrassende plotwendingen tegen de achtergrond van één van Nederlands fraaiste steden...' levert gegrinnik om de tafels op. De nog overgebleven boeken spelen zich in respectievelijk Zwolle en Utrecht af. Maar het hart van de debutante gaat nog sneller slaan. Zij weet dat de voorzitter van de jury uit Utrecht komt.
'... literaire ode aan wetenschap en gezin ...' brengt de verlossing. Nog voor de voorzitter is uitgesproken zwenkt de camera richting de tafel waar de voorbereidende bewegingen richting omhelzingen en hoera-gezwaai gemaakt worden.

'De AKO literatuurprijs 2008 gaat naar Ina de Br*** met Binnen !! '

Nee, dan de Britten. Gisteravond werd de winnaar van de Man Bookerprize bekend gemaakt. Voorzitter Hermione Lee maakte er precies één zin aan vuil: "I'm glad to announce that the winner of the Man Booker Prize 2006 is Kirah Desai for her novel The Inheritance of Loss."