(foto: Jeroen)Jaren geleden had het stafcabaret van het Geografisch Insituut in Utrecht een liedje over het tegenkomen van bekenden op vakantie.
Daar gaat weer zo'n collega!
In of ik nou naar zee ga
of met safari mee ga.
In bars en in bodega's
je ziet ze altijd.
We namen de engelse rondleiding in de Falun kopermijn deze zomer. Braaf om precies half één aanwezig bleek ons gezin het enige dat zou deelnemen. Zestiger Olle vond het wel leuk, zo'n geïnteresseerd klein groepje.We hesen ons in oranje capes, zetten een dito helm op en daalden per lift af naar zestig meter onder de grond. Zeven graden boven nul, veel duisternis, gedrup langs de wanden, al snel kleiachtige sporen aan schoenen en broekspijpen: ook zonder de toelichtingen en anecdotes van Olle had ik het gevoel dat er een herinnering werd geboren, zoals we daar in ganzenpas achter hem aan liepen. We mochten zelfs een stukje van een gang in die nog niet voor toeristen was geopend.
Na een minuut of twintig - we kregen net het verhaal van petrified Pete te horen - kwam uit een gang die we nog niet hadden gezien een collega-gids tevoorschijn. Ze wisselde wat zinnen zweeds met onze Olle en kondigde toen in het engels ons de komst van 'a few late people' aan. Tuurlijk, jammer, maar kom er bij. In het schemerduister kwamen twee grotere en twee kleinere, ook allen met oranje helm en poncho, onze kant op. Pas toen in een kakkineus engels aan Olle werd uitgelegd waarom ze hem gemist hadden, boven, herkenden Jeroen en ik tegelijk wie dit waren. Onze vrienden Jan en Jessica en hun jongens. Wie durft me nog een keer uit te leggen dat toeval niet bestaat?
4 opmerkingen:
Leve het toeval!
Als je argumenten wilt dat het niet bestaat, moet je er dat blaaskaakboek van de heer Mulisch op na lezen, dat schijnt bol te staan van niet-bestaand toeval. Reden te meer om het niet te lezen (helaas per abuis de film gezien, daarom weet ik dit).
Die stem van Jan. Die herkende ik ook eerder dan zijn -nu kalender- hoofd toen ik henm op de schaakclub van mijn zoon tegenkwam. Minder sterk en een stuk voorspelbaarder, maar in de Domstad tref je ze ook. Jacq die nu ook leider van de voetbalclub is en een oud studiegenote van me, teven fanatiek blogger blijkt een nichtje van mijn huidige partner..
@Sjaak: het was de stem van Jessica. Jan's engels is ook herkenbaar, maar niet kakkineus.
Heb jij het over Jacq van B.?
Yep. Haar zoon speelt bij de F-jes.
en Jan's stem is inderdaad meer authentiek lijzig dan kakkineus. Maar nu fitnessen met geograaf André vV.
Een reactie posten