Zonder titel uit Elp (2)

Hier zou ik kunnen slapen.
Deze greppel in dit heitje wordt mijn bed.
Ruim een halve meter breed, drie lichaamslengtes lang.
Modder en gras als matras. Deze ruimte te delen met het lange dunne gras en de kiemplantjes.
Een torretje is er al te gast. Het kruipt over een zacht wiegende steel. Een worm heeft z'n huis onder half vermolmde bladeren. Ook hier nog een verdwaald rood besje, verloren door een te gulzige vogel.

Dan rol ik met een zwoele windvlaag mee, loom de diepte in. Ik pas precies.
De zeggehalmen die lang uit de greppel komen, draaien slome rondjes. De blauwgrijze lucht verschiet naar warme kleuren als ik mijn ogen sluit.
De geur van verse aarde strijkt neer op mijn wangen en voorhoofd. Een ekster in een nabije boom hoort alleen zichzelf.
Hier ga ik slapen, eeuwig slapen.

Elp, 17 augustus