Eerste poging tot theaterdialoog (uit Elp)

[Rita en Bas vullen voor het eerst samen het belastingformulier in. Digitaal. Allebei gescheiden. Bas heeft twee kinderen die niet bij hem wonen.]

Rita:
Schuif eens een stukje op, ik kan zo niet lekker typen.

Bas:
Zal ik het doen?

Rita:
Nee, 't gaat toch goed?

Bas:
Okay. En dan hier invullen hoeveel ik voor Denise en uh..dinges..Bradley kwijt ben.

Rita:
Maar dat klopt niet, joh, jij bent niet de opvoeder.

Bas:
Ach, wie weet dat nou? Ik wil wel wat terug voor al dat gedoe.

Rita:
Kijk, hier staat het: "Aanvrager zorgt voor meer dan 50 procent van de tijd voor wettige kinderen jonger dan 27 jaar".

Bas:
Die regels interesseren me niet. Wie controleert dat nou?

Rita:
Ik vind 't niet kloppen.

Bas:
Wat maakt jou dat nou uit? Het zijn toch míjn kinderen?

Rita:
Ja, hállo. We vullen het wel samen in. En, hoezo jouw kinderen? Je hebt ze zit jaar precies twee keer gezien.

Bas:
Lieverd, wat is er? Waar gaat dit over? We zijn een belastingformulier aan het invullen. Jij sleept er weet ik niet wat bij.

Rita:
Ik sleep er niks bij. Jij wilt kinderen verzinnen die je niet eens hebt.

Bas:
Ik heb geen kinderen? Natuurlijk heb ik kinderen!

Rita:
Die je nooit ziet.

Bas:
Dat is niet mijn keuze.

Rita:
Dat betwijfel ik ondertussen wel een beetje, Bas. Weet jij nog wie er gisteren jarig was? Nou?

Bas:
...

Rita:
Uh-dinges-Bradley, die was jarig. En heb jij daaraan gedacht? Nou? Nou?? Nee, hè? Heb je een kaartje gestuurd, opgebeld, cadeautje gekocht?? Nee, hoor. Mijnheer heeft gewacht op de derde zondag van de even maand. Z'n bezoekdag. En deze keer - hoera! - een keer geen reden gevonden om niet te hoeven gaan.

Bas:
Rita, lieverd, dat zijn toch niet jouw problemen. Het enige dat ik van je vraag is om zo nu en dan een dagje met ons naar de dierentuin te gaan.

Rita:
Wat mijn probleem is, Bas, is dat jij zonder kinderen kunt leven, jouw eigen vlees en bloed. En dan opeens, als het om geld gaat, dan heb je zo opeens nodig. Nee, niet nodig, dan komen ze je uit. Heb je er gemak van. Ik word hier heel ... heel ...

Bas:
Zal ik in plaats van naar de dierentuin dan naar de uroloog?

Rita:
Laat mijn kinderwens hier buiten, verdomme! Ik heb voor jou gekozen, je doorgeknipte zaadleiders inbegrepen. Ik ben verliefd geworden op een man met een plan, met een leven dat soepel liep. Nu zie ik dat jij je leven soepel laat lopen door mensen - je eigen kinderen ...! - opzij te schuiven.
Ik schrik hier van, Bas.

Bas:
Ja. Nou. Sorry. Dat belastinggedoe werkt een beetje op onze zenuwen. Zullen we het morgen afmaken?

Rita:
... Ik vertel jou dat ik van je manier van leven schrik. Ik, de vrouw op wie je verliefd bent. En jij wijt het aan belastinggedoe?

Bas:
Dat is het toch ook?

Rita:
Bas, ga je nog met me praten? Of schuif je mij ook opzij?

Bas:
Vul hier dan maar niks in.

[Rita slaat met twee vuisten op het toetsenbord en verlaat de kamer.]

Bas: [leest van het scherm]
Ongeldige invoer.

Elp, 13 augustus