Het moet liefde zijn geweest. Of verliefdheid. Totaal bevangen (is dat een germanisme? dat zou passend zijn) was ik van haar. Ze was uit hetzelfde geboortejaar als mijn moeder, maar ik vond haar hipper dan zelfs mijn hipste jongste tante. Ze streed voor een goede zaak, zoveel begreep ik wel als er in de zitkuilen tussen de macramé-werkjes over gesproken werd. Op school lag de zaak genuanceerder, en ook het Journaal liet nare beelden zien. Ik was 12 jaar en ging voor de waarheid van sommige ooms en tantes. Mijn eveneens plotseling ontloken liefde voor het socialisme verblijdde zich in deze waarheid: het lonkend perspectief van een solidaire maatschappij. En wat was ze mooi.Toen ging ze dood. In de gevangenis, waar ze zat voor moord. Ze had zichzelf opgehangen. Ja ja, zeiden de tantes.
1 opmerking:
Die Ulrike. Daar ken ik nog een liedje over. Marianne Faithfull heeft haar "Broken English" min of meer aan haar opgedragen.
It's just an old war,
Not even a cold war,
Don't say it in russian,
Don't say it in german.
Say it in broken english,
Lose your father, your husband,
Your mother, your children.
What are you dying for?
It's not my reality.
Een reactie posten