Over Uit (2)

Het is één van de mooiste musea waar ik ooit geweest ben. Ik was er dit jaar voor de tweede maal. Nu in de late herfst. We hadden niet gedacht nog buiten op het gras met uitzicht op Zweden te kunnen zitten. De zon scheen uitbundig, en met de jassen aan de kragen op keken we vol bewondering (en van mijn kant een tikje jaloezie) naar de mannen die vanaf de steiger even verderop een - korte - duik namen. De beelden in de tuin zijn weldadig als hun broeders in zusters bij het Kröller-Müller. Maar we kwamen voor Per Kirkeby.

Per is dit jaar 70 jaar geworden. Tijd voor een overzichtstentoonstelling in het land waar hij geboren en getogen is, en waar hij nog steeds werkt. Een kwartier voor openingstijd waren we bepaald niet de eerste. Busladingen vol, en de inhoud van een afgeladen parkeerterrein drongen met ons mee het museum in. Help, ik was toch niet gekomen om in de rij te staan!? Wat deden al die mensen voor mijn neus voor de schilderijen van míjn schilder? Het zijn vooral grote werken, die op enige afstand bekeken moeten worden. Weg daar dan, in mijn gezichtsveld! Maar een dag in het museum is lang. Ik heb de tentoonstelling zeker vijf keer gedaan. Een keer grondig, een keer van achter naar voren, een extra keer naar de highlights, of 20 minuten voor dat werk dat een beetje verstopt hing en daardoor geen mensen trok, en nog een keer langs alle zalen. Uren en uren laafde ik me. Ik volg zijn werk nu al ruim twintig jaar. Ik zag oude bekende werken, en werken waar ik al jaren naar uit heb gekeken. Ik miste ook wat, en ik leerde weer meer over zijn Kunst. Ik nam prachtige boeken mee naar huis, een documentaire over Per's scheppingswijze, en een herinnering om niet alleen hier te koesteren. En volgend jaar mag ik weer!