Je bent er nog maar een paar dagen. 't Is allemaal erg wennen. Welkom ben je geheten, zo warm en zo overduidelijk voor altijd. Overal is het lente. Het is je ideale weer: 22 graden en licht bewolkt. Je draagt je fijnste kleren die én mooi én lekker zitten. Vies worden ze niet. Iedereen kijkt opgewekt en maakt grappen. Bach klinkt alom, op z'n allermooist. Hem zelf heb je nog niet gezien. Zou hij hier ook een pruik dragen?
In de rij voor het eten, zonder honger en zonder trek, maar o zo gezellig, met die dienblaadjes achter elkaar, staat Jezus plotseling achter je. Je voelt het aan de haren die over je schouder kriebelen. Hij maakt een best goede grap op gepaste afstand van je oor. Maar je hebt het al geroken. Jezus stinkt uit zijn mond.
Dat is waar ik bang voor ben als ik een held van dichtbij ga zien. Robert Holl is zo'n held. Rotterdammer, door mijn moeder al gekend en bewonderd, de bas op een paar van mijn mooist CD's. Hij zong in Deventer. Ik zat in de meer dan half lege zaal (wat is dat met Deventer!) van de Schouwburg op rij 5. Gelukkig, hij bleef overeind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten