- Sturen we Sonja en Wim nog een kaartje?
- Waar wonen ze ook weer? Bergen op Zoom?
- Ik vind hier Zwaluwlaan. Zou dat nog kloppen?
- Ach, who cares, verstuur maar gewoon.
Zo gaat dat nooit. Dat doen we dus niet. Met de slakkenpost willen we heel zeker weten dat het adres juist is. Maar per mail? Niet geschoten is altijd mis, zo lijkt de gedachte. Vanmorgen ontving ik deze kerstwensen.
De vader heeft verzonnen dat deze foto genomen werd, dat is te zien. Het meisje is nog jong genoeg om ontspannen blij te zijn. De vader blikt met een redelijk tevreden blik in een door hem zelf aangezette zelfontspanner. Arm op de schouder van de vrouw, arm op de schouder van de zoon: van mij! Moeder drukt dochter tegen zich aan, grabbelt de zoon dichterbij: van mij! De zoon weet niet meer hoe normaal te kijken in de lens. Zijn arm is onNederlands gespalkt. Ook het verandahekje oogt noordamerikaans. De moeder van de moeder staat apart. Een vage glimlach. Haar handen hebben alleen elkaar.
7 opmerkingen:
Wat leuk dat Sonja en Wim jou zomaar een kaartje gestuurd hebben!
Prachtig, zowel de foto als jouw verhaal erbij. Hier geniet ik van.
Ha, wat grappig! je verhaaltje bij de foto zou zo maar van Hans Aarsman kunnen zijn. Ik weet niet of je die toevallig kent...
Oh ja, fijne feestdagen natuurlijk nog voor jou en je familie! En alle goeds voor een inspirerend 2009!
@Ria: Mijn liefje vindt het toch iets teveel eer, jouw vergelijking met Hans Aarsman ;-)
En met of zonder foto: fijne feestdagen.
@myself: gut, opeens bedenk ik dat ik één van de personen op deze foto wel kan kennen. LOL. Geëmigreerd inderdaad.
Een reactie posten